پرسش

salam be shoma,
omidvaram khoob bashid va hamchenin khaste nabashid behetoon migam.
man ye moshkeli daram ke nemidoonam vaghean chi kar konam?
man daneshjoo hastam.
midoonid daneshgah ye khoobihaee dare va ye badihaee ke adam hich vaght nemitoone azeshoon cheshmpooshi kone.
yeki az badihaye daneshgah ine ke vaghti bacheha dore ham mishinan yek alam gheibat mikonan be khoda az bas defaiye baraye ooni ke poshtesh gheibat mikonan tarh kardam khaste shodam vaghean age 4 sal gharar bashe intori bashe man hatman tahe tahe jahanamam.
hala az shoma mikham ke ye rah hal pishe pam bezarin. midoonin yek rah hali ke vaghean amali bashe.ye rahhali ke bacheha betoonan dark konan oh aslan nemidoonam che joori begam.
age mikhain pishnahad bedin ke bahashoon naram ham nemishe shayad tooye daneshgah ye joori betoonam gheser dar beram vali akhe yekishoon hamsayemoone hamishe ba ham mirim o miaim hata age nakham ham tooye servis mibinamesh majboram bahash ham kalam besham.
vaaaaaay faghat azetoon khahhesh mikonam komakam konin ehsas mikonam daneshgah bishtar mohale gonaham shode.
hala age in harfaro poshte sare khodeshoon mizadana koli narahat mishodana akhe chera ina nemifahman???????? vaaaaay mitarsam hata age nakham ham room asar bezare ke hata gozashte ham chon babam dishab behem migoft ke "dast be gheibatet ham ke khoob shode!" vaaaay na. azetoon khahesh mikonam yek rahe khoob behem moarefi konin.
ghablan azetoon tashakor mikonam.
eltemas 2a
*Maryam

پاسخ

با سلام و تحیت.
دوست گرامی!
با عرض معذرت از تأخیری كه در پاسخگویی پیش آمد.
شما مسأله را خیلی خوب تشریح نمودید، و نكته زشتی آن را هم به خوبی درك كرده اید. همین درك شما، مقدمه خوبی برای سلامت شما از این گناه زشت.
متأسفانه رذیله اخلاقی غیبت از آن مواردی است كه افراد زیادی را مبتلا نموده است، و برای درمان آن باید ریشه ها و عواملی را كه موجب غیبت كردن می شوند در درون خود افراد جستجو كرد.
حكیم الهی "ملامحسن فیض كاشانی" در كتاب "اخلاق حسنه" حدیثی از حضرت صادق(ع) نقل می كند كه حضرت ده نوع غیبت را برمی شمارند كه با تأمل در آن می توان مناشئ و علل غیبت كردن را یافت.
امام(ع) می فرمایند: "غیبت ده نوع است. ارضای غریزه خشم، همراهی با جماعت، تهمت، تصدیق خبری كه حقیقت آن كشف نشده، بدگمانی، حسد، مسخره كردن، خودبینی، به ستوه آمدن و خودآرایی."(ر.ك. به اخلاق حسنه، فیض كاشانی، ترجمه محمدباقر ساعدی، ص52 ـ اصل حدیث را نیز می توانید در میزان الحكمة، ج7، ص348 بیابید)
با توجه به این كلام نورانی، مبادی غیبت كردن ما از افراد می تواند این موارد باشد: گاهی به علت خشمگین بودن از فردی شروع به غیبت از او می كنیم؛ گاهی عده ای می گویند و ما هم بدون توجه داخل بحث می شویم و همراهی می كنیم، تا در میان آنها مقبول افتیم؛ گاهی خبری كه صحّت و سقم آن روشن نیست را نقل كرده، موجب غیبت آن شخص می شویم، كه شاید به نوعی جهالت و خامی باشد؛ گاهی هم به علت امراضی چون سوءظن یا حسد و خودبینی و... غیبت می كنیم.
واضح است كه درمان نهایی آن جز به درمان این مبادی و مناشئ نیست، پس باید حسد و سوءظن و خامی و خودنمایی و... در خود را از بین برد.
در حدیث دیگری "غیبت، تمام تلاش انسان عاجز" خوانده شده است. معلوم است كسی كه عیبی از شخصی ببیند، اما عجز از نهی از منكر و ارشاد او داشته باشد، چه بسا پشت سر او بدگویی كند.
به عبارت دیگر، انسان وقتی جرأت و شجاعت انتقاد از كسی را در روبروی او نداشته باشد، پشت سر او به غیبت می پردازد.
هر چه قدرت و اعتماد به نفس انسان بالاتر رود، غیبت كردن او نیز كاهش می یابد.
برای رهایی از گناه غیبت در وهله اول باید استغفار كرد؛ ولی از آنجا كه غیبت و تهمت از مصادیق حق الناس است باید از فرد مذكور حلالیت هم طلب شود.(ر.ك. به اخلاق حسنه، ص52) البته فقها همگی قائلند كه اگر گفتن مورد غیبت به شخص غیبت شده، موجب مفسده جدیدی گردد، یا برای شما مشقت داشته باشد، یا اگر آن فرد غیبت شده در دسترس نیست، برای او طلب آمرزش كافی است.
كار دیگری كه باید كرد آن است كه در محافلی كه در آن غیبت كرده اید، به اعاده حیثیت او بپردازید، و از او به نیكی یاد كنید. در تهمت هم همینطور عمل شود. اگر هم غیبت كسی می شود، سعی كنید از او دفاع كنید.
از پیامبراكرم(ص) در باره كفاره غیبت سؤال شد، ایشان فرمودند: "تستغفرالله لمن إغتبته كلّما ذكرته" یعنی هر وقت آن فرد به یادش آمد برای آن شخص از خداوند استغفار كند."(وسائل الشیعه، ج8، ص606)
پس از این مقدمه، عرض می شود شما ظاهرا تصمیم دارید همه عالم را اصلاح كنید! امر غیبت امر شایعی است كه همیشه بوده، و شاید برای همیشه هم باشد. آن چه وظیفه هر مؤمن است آن است كه در حد مقدور خود از گناه دیگران جلوگیری كند و با ارشاد و یا نهی از منكر آنها از وقوع گناه جلوگیری كند؛ حال اگر توفیق حاصل شد خدا را شكر كند، والا از عهده او خارج است، از این به بعد دیگر مسئولیتی متوجه او نیست.
شما در راستای هدایت دوستانتان سعی كنید هر گاه غیبتی می شنوید، موضوع سخن را تغییر دهید، و با این عمل كم كم به دوستان خود بفهمانید كه می توان بدون غیبت هم از جلسات صحبت دوستانه لذت برد. وقتی آنها این حقیقت را دریافتند، آماده آن خواهند بود كه نسبت به نهی از غیبت نصیحت پذیر شوند.
اگر به هر ترتیب غیبت می شنوید و نمی توانید جلوی آن را بگیرید یا جلسه ترك كنید، كافی است تا به حرفهای آنان توجه نكنید و به كار دیگری مشغول شوید. به این ترتیب اولا، گناهی برای شما نیست، و ثانیا، غیبت آنان در شما تأثیر سوء نخواهد داشت.
به هر حال، حساسیت دینی شما قابل تقدیر است؛ و إن شاءالله خود شما و اعمالتان مورد توجه ولی عصر(عج) خواهد بود.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.