پرسش

با سلام مجدد
تمام فرمایشات شمارا كاملا"میپذیرم.وبه عنوان یك شاگرد قبول دارم.
وصرف نظر از اینكه خانواده بزرگ ترین ایفا كننده نقش در اخلاق فرزندان است .نقش سیستم آموزشی چگونه نقشی است؟(چرا كه دانش آموزان مدرسه را خانه دوم خود ومعلم را دومین والدین خود می دانند.)
واساس سوال بنده این است كه در زمان آموزش كلاسیك وبرنامه ریزی شده آموزشی كشور ما چرا مطالب اخلاقی به صورت درسی مشخص بنا به فراخور سنین آموزشی وحتی فرهنگی كشور طراحی وبرنامه ریزی نمی شود وحالت مستمر ندارد؟
با تشكر از زحمات وپاسخهای شما.

پاسخ

با سلام و تشكر از پی گیری های پی در پی شما كه نشانه ی علاقه و كنجكاوی خوب شماست و هم چنین سپاس از محبت و تواضعی كه به كار می برید.
مبحث بسیار جالب و جذابی را آغاز نموده ایم كه اگر تراكم بقیه ی پرسش ها مجال بیشتری برای ما فراهم آورد، بسیار دقیق تر و مفصل تر می توانستیم با شما گفت و گوهای علمی داشته باشیم (هر چند تا كنون خیلی هم خلاصه نبوده است). امروزه آموزش نكات اخلاقی به عنوان “نگرش ها”، در كتاب های درسی دنبال می شود. برخی از عناوین خیلی بیشتر به نكات می پردازند؛ مانند: فارسی و تعلیمات دینی كه مفاهیمی مثل خداپرستی، دین داری، نوع دوستی، مهربانی با حیوانات، احترام به دیگران، وطن دوستی، دوری از ظلم و خود خواهی، رعایت حقوق دیگران و … را در لا به لای درس های خود، گنجانده اند. “ریز علی خواجوی” (دهقان فداكار)، را به یاد دارید چه اثری بر ما گذاشته است؟ داستان “روباه و خروس” چه پیامی را دنبال می كند؟ و بسیاری از داستان های دینی كه هر یك هدف خاصی را دنبال می كنند. بنابراین آموزش مستمر اخلاق، وجود دارد؛ اما به صورت غیر مستقیم. زیرا آموزش مفاهیم اخلاقی به تنهایی، اولاْ خیلی جذاب نیست؛ ثانیاْ خیلی اثر گذار نیست. انشاءا… در آینده در باره ی نگرش های ضروری ای كه در كتاب علوم تجربی دوران ابتدایی به دقت به آنها پرداخته شده است، برای شما مطالبی ارسال می كنیم.
با تشكر و خرسندی از ارتباط با شما.