پرسش

با سلام
لطفا مطالبی در مورد فرخی سیستانی برایم ارسال كنید یا یك سایت مخصوص ادبیات معرفی كنید .
با تشكر

پاسخ

با سلام!
زندگی نامه كامل و جامعی از فرخی سیستانی به همراه لیست آثاری از وی را در اختیار شما قرار می دهیم:

ابوالحسن علی بن جولوغ فرخی سیستانی شاعر بزرگ اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری و از جمله سرآمدان سخن در تمام ادوار ادبی فارسی است. درباره ابتدای احوالش اطلاعات مبهم و ناقصی در دست است . گویا پدرش از خدمتگزاران خلف بن احمد آخرین پادشاه صفاری سیستان بود كه بساط حكومتش در سال 393 ه. به دست محمود غزنوی برچیده شد، و فرخی كه در آغاز جوانی فرصت كسب اطلاعاتی از ادب فارسی و آزمایش طبع خود در شعر یافته بود، مدتی از زندگانی را به خدمت یكی از دهقانان سیستان گذرانید و در همان حال سراغ درباری را می گرفت كه خریدار شعر او باشد تا سر انجام به چغانیان روی نهاد و خدمت امیر ابوالمظفر چغانی از مشاهیر امرای آل محتاج را اختیار كرد و او را در قصاید بسیار مشهور و زیبایی ستود و بعد از آن به خدمت محمود غزنوی كه در آن زمان قدرت و شهرت بسیاری حاصل كرده بود، درآمد و تا پایان عمر در دربار غزنوی ماند و محمود(م 412) و پسرانش محمد و مسعود (421- 432ه) و برادران محمود، نصر بن سبكتكین (م 412ه) و امیر یوسف بن سبكین (م 423ه) و وزرای درباره غزنوی و رجال دیگر آن دستگاه را مدح گفت تا به سال 429 هجری در گذشت.
فرخی یكی از بهترین شاعران قصیده سرای فارسی است. سخنانش در میان قصیده گویان به سادگی و روانی واستحكام و متانت ممتاز است. وی در استفاده از افكار او احساسات عادی و بیان آنها به زبان ساده روشن و روان چندان مهارت به كار برده كه از این حیث گاه درست همانند سعدی شاعر بزرگ دو قرن و نیم بعد از خود است. یعنی همان سادگی و لطف ذوق و رقت احساسات و شیرینی بیان را كه سعدی در میان غزلسرایان دارد فرخی در میان قصیده گویان داراست و چنانكه گفته اند سخن سهل ممتنع در عربی خاص ابو فراس الحمدانی (م 357ه) و در پارسی ویژه فرخی بود.
تغزلهای فرخی از حیث اشتمال برمعانی بدیع عشقی و احساسات و عواطف بی پیرایه شاعر، كه گاه بی پرده اظهار شده، مشهورست و او در این تغزلها انواع احساساتی را كه بر عاشق در احوال مختلف دست می دهد، بیان داشته و در مدح نیز قدرت خلاقه خود را در اوصاف رایع ممدوحان به كار انداخته است. همه جا از سخن او چیره دستی در وصف آشكار است و در انواع توصیفهای او از قبیل اوصاف طبیعت و معاشیق و ممد و حان و اعمال آنها و میدانهای جنگ و نظایر این ها آثار این مهارت دیده می شود. شوخ طبعی شاعر و گستاخی او در برابر ممدوحان خویش نیز رونقی خاص به اشعارش بخشیده است. غزلهای فرخی هم در میان غزلهای زمانه او خالی از لطافت نیست دیوانش در حدود نه هزار بیت است و بطیع رسیده.