پرسش

سلام :اینجانب مدت بسیار زیادی است كه به وسواس مبتلا هستم به طوری كه بیشتر وقت خود رادركنارشیر اب میگذرانم مثلن چون شنیدهام
كه كنده شدن ÷وست بدن موجب نجس شدن ان
میشود اگر یك خراش كوچك هم روی دستم بیافتد
مجبورم مدت زیادی ان را اب بكشم .ازاینكه مبادا
درهنگام راه رفتن ÷وست كف ÷اههایمكنده شود میترسم راه بروم یااینكه مدام باید÷اهایم رابشورم
تمام اطرافیانم ازمن ناراحت هستندوخودم هم ازاین وضع خسته شدم چون به هیچ یك ازكارههای
دیگرم نمیرسم وتاچندوقت دیگربایدازدواج كنم ومیدانم بااین وضعی كه دارم درموردزندگی باهمسر و نگهداری ازفرزندهم دچار مشكل میشوم
در حال حاظر من از بچههای كوچك فرار میكنم چون
عقیده دارم كه بچههای كوچك نجس هستند
بااین وضعی كه دارم از زندگی بیزارم چون كارهای
من سبباذیت واذار ÷در ومادرم میشود وبه خاطر اینكارههامدام در حال شكایتند.
دردوره تحصیلی راهنمای معلم یك معلم دینی
داشتم كه خود او مبتلا به وسواس بود . اومن و
جمعی ازدوستان من را كه÷ایبند احكام بودند را
به وسواس مبتلا ساخت.
شما را به خدا من را یاری كنید وجواب را به ایمیلم
بفرستیدوبرای نجات من از این بحران دعا كنید
وبا ÷اسخ مشروحتان كمكم كنید.
باتشكر

پاسخ

سؤال كننده محترم!
از ارتباط شما بسیار خرسند شدیم.
در باره سوال، فوق قابل توجه است كه اصلا نگران نباشید. شما می توانید با كمی آموزش، تمرین و استقامت از این بیماری رهایی یابید.
همانطور كه از این نامه شما احساس می كنیم شما كاملا حالت عادی پیدا كرده اید؛ چرا كه خود پی برده اید كه جایی از كارتان عیب دارد. این كه انسان بداند كه مشكلی هست، رفع آن با نیروی اراده او قطعی است.
چند نكته اساسی در این باره به استحضار می رسد:
1) از نظر اسلام وسواس حرام است. لذا هر وقت احتمال می دهید كه شك شما در طهارت یك شیئ و یا بدنتان ناشی از وسواس است، به شك خود اعتنا نكنید؛ چرا كه شاید دچار عمل حرام وسواس شده باشید.
كسانى كه داراى حساسیت نفسانى شدیدى در مورد نجاست هستند. حتى اگر گاهى یقین به نجاست هم پیدا كردند باید حكم به عدم نجاست كنند مگر در مواردى كه نجس شدن یك شى را با چشمان خود ببینند، بطورى كه اگر فرد دیگرى هم آن را ببیند، یقین به سرایت نجاست پیدا كند، فقط در این موارد باید حكم به نجاست كنند.
استمرار اجراى این حكم در مورد افراد مزبور تا زمانى است كه این حساسیت به طور كلى از بین برود.
2) از نظر شرع مقدس در طهارت و نجاست، اصل بر طهارت اشیاء است. یعنى در هر موردى كه تردید در نجس شدن آن براى شما حاصل شد، لازم است حكم به عدم نجاست كنید؛ والا ممكن است دچار فعل حرام وسواس شده باشید.
3) هر شى‏ء یا عضوى كه نجس مى‏شود، براى تطهیر آن، یكبار شستن با آب لوله‏كشى بعد از زوال عین نجاست كافى است. تكرار در شستن یا فرو بردن آن در آب لازم نیست، و اگر شى‏ء نجس از قبیل پارچه و مانند آن باشد، باید به مقدار متعارف فشار داده شود تا آب از آن خارج گردد. همین و بس. اگر احساس می كنید كه به اصطلاح به دل شما نمی چسبد، به آن اعتنا نكنید. همین عدم اعتنای شما برای شما ثواب و اجر الهی خواهد داشت.
و یا مثلا، برای غسل بصورت خیلی معمولی سر و گردن را بشویید و سپس سمت راست و بعد از آن سمت چپ. به هیچ وجه نیاز به چند بار شستن نیست، بلكه در حالت روحی شما، شستن بیش از یك بار، شرعا جائز نیست.
اگر هم نمی توانید احساس ناقص بودن عمل را از خود دور سازید، اصلا فرض كنید خداوند از شما یك غسل ناقص خواسته است. سعی كنید غسل شما هرگز بیش از سه یا چهار دقیقه طول نكشد.
مطمئن باشید خداوند متعال راضی است و در غیر این صورت ناراضی.
4) در مورد طهارت و نجاست دیگران، اسلام اصل را بر صحت می داند. یعنی به ما می گوید در باره اعمال دیگران حمل به صحت كنید. به عبارت دیگر اگر نمی دانیم آنها احكام طهارت و نجاست را به درستی به جای آورده اند یا نه، می بایست بگوییم: آنها مسلمانند و حتما به وظیفه اسلامی خود آگاهند و به آن عمل می كنند. در غیر این صورت به وظیفه شرعی خود مبنی بر حسن ظن به مسلمانان عمل نكرده ایم.
این حتی در مورد كودكان نیز صادق است. چرا كه همانطور كه شما برای طهارت كودكانی كه با آنان مراوده دارید ـ و اگر خدا به شما فرزندی روزی كند، برای طهارت فرزند خود ـ اهمیت قائلید، حتما پدر و مادر و یا اطرافیان بچه های دیگر نیز به این مسئله اهمیت می دهند. این شرط اعتمادی است كه اسلام ما را امر كرده تا نسبت به مسلمانان داشته باشیم.
5) دین اسلام داراى احكام سهل و آسان و منطبق با فطرت بشرى است، لذا آنرا بر خود مشكل نكنید. و با این كار باعث وارد شدن ضرر و اذیت به جسم و روحتان نگردید. حالت دلهره و اضطراب در این موارد زندگى را بر شما تلخ مى‏كند، و خداوند راضى به رنج و عذاب شما و كسانى كه با شما ارتباط دارند نیست. شكرگزار نعمت دین آسان باشید و شكر این نعمت، عمل بر اساس تعلیمات خداوند تبارك و تعالى است.
6) این حالت یك وضعیت گذرا و قابل علاج است. افراد بسیارى بعد از ابتلاء به آن، با روش مذكور از آن نجات یافته‏اند. به خداوند توكّل نمایید و نفس خود را با همت و اراده آرامش ببخشید.
با ترك حالت مذكور پروردگار متعال نیز بخشنده و مهربان است. و رحمت ذات اقدس الهی بیش از حد تصور ما انسانهای ناچیز است.
موفق و موید باشید.