پرسش

سلام
سوال من در واقع سوال نیست بیان یك مشكل كه
یك مدته اذیتم می كنه .....
متاسفانه دچار شك و تردید در مورد جهانبینیم و اعتقاداتم شدم
و حس می كنم از خدا خیلی دور شدم چون هر وقت كه می خوام بهش فكر كنم وبهش توكل كنم
باهاش حرف بزنم این شك لعنتی می افته تو دلم
قضیه از جایی شروع شد كه یه كم در مورد شبیه سازی انسان مطالعه كردم ....و هر طور كه فكر كردم
دیدم نمی تونم با اعتقاداتم توجیحش كنم ....
همش فكر میكنم اگه این دنیا پوچ باشه اگه تمام چیزهایی كه دوستشون دارم خیالی باشه
دیگه نمی خوام ادامه بدم

پاسخ

خواهر محترم!
اینكه احیانا، احساس می كنید از خداوند دور شده اید، امری طبیعی است. این احساس هر انسان آگاه و با ایمانی است كه به خاطر خطا ـ و یا احساس خطا ـ یی كه در فكر یا عمل داشته، آن هم در مقابل خدایی كه همیشه رحمت و عنایتش شامل حال او شده است، به او دست می دهد. و این خود یك شروع و آغاز جدید دیگری است برای اصلاح شدن كه خداوند به چنین انسانی عطا می كند.
چه بسا انسانهایی كه دچار غفلت و مرتكب گناه شده، ولی احساس دوری از خدا به آنها دست نداده و به اشتباه خود ادامه داده اند.
شك ـ البته شكی كه انسان در آن غرق نشود، بلكه او را به تفكر و اندیشه وادارد ـ می تواند مقدمه یقین و ایمان بسیار ژرفتر باشد.
شك كردن و بازبینی اعتقادات و اندیشه های سابق، نه تنها بد نیست، بلكه مقتضای هر فطرت سالمی است. تنها چیزی كه هست آن است كه ما نباید نسبت به شك و تردیدهایمان ـ به خصوص در مسائل اعتقادی ـ بی تفاوت باشیم و بگذاریم باقی بماند، بلكه باید هر چه زودتر با تلاش فكری، مطالعه و سؤال در رفع آن بكوشیم. شك پل گذار طبیعی و خوبی است، ولی مسكن مناسبی نیست.
این احساس را لطفی دیگر از جانب خدا بدانید، و در اصلاح حال خود تلاش مباركی را آغاز نمایید.

از طرفی باید توجه داشت كه این انسان است كه گاه از خدا دور می شود، و الا خداوند همیشه همراه و در كنار انسان بوده و لطف او شامل حال انسان است. هم او فرموده كه من از رگ كردن به شما نزدیكتر هستم.
بنابر این نباید پس از احساس دوری از خداوند تصور نمود كه او هم از ما دور شده است، بلكه او همیشه شنونده سخنان بندگان و بینای بر افعال آنها است، و به خاطر همین ارتباط نزدیك خداوند با انسان است كه پس از توجه و رویكرد مجدد به خداوند، ارتباط با او به سرعت برقرار شده و قلب انسان دوباره آرامش و اطمینان خود را به دست می آورد.
خداوند متعال به یكی از پیامبران خود فرمود: «اگر بندگان من می دانستند كه من چقدر به آنها علاقه دارم، از شدت شوق، روح از بدنشان مفارقت می كرد.»
هیچ گاه برای ارتباط برقرار نمودن و صحبت كردن با خداوند و توكل بر او دیر نیست.
ما نمی دانیم شما چه چیز در مورد شبیه سازی انسان خوانده اید، ولی همینقدر بدانید كه توانایی علم و فناوری جدید شبیه سازی انسان و یا حیوان و یا هر موجود زنده دیگر ـ اگر صحیح باشد ـ نه تنها با اعتقادات دینی ناسازگار نیست، بلكه نشان دیگری از نعمتها و توانایی هایی است كه خداوند به ذهن بشر داده است. با تحقق آن به توانایی جدیدی از توانایی های خداداد الهی به انسان پی می بریم.
همه اینها زیر سایه عنایت الهی و مشمول نظام خلقت او است. مگر مخلوق می تواند از ظل قدرت خالق خود فرار كند؟!
البته این كه شبیه سازی انسان، شرعا، جائز است یا نه، امر دیگری است كه با بحثهای اعتقادی ارتباطی ندارد، بلكه مربوط به استنباطی است كه فقها از ادله فقهی شرع می كنند. جالب اینجا است كه این عمل از سوی دانشمندان و متفكران غربی نیز مورد انتقاد قرار گرفته است.
از این كه با ما ارتباط برقرار كردید خوشحالیم و از استمرار آن استقبال می كنیم.
پیروز باشید.