پرسش

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت شما
پاسخ سوال اول را كه دربارة تنبیه بود دریافت كردم.
از شما كمال تشكر را دارم . خواهشمندم به ادامه سوالاتم پاسخ دهید.

پاسخ

با سلام.
برخورد با مشكل دروغ گویی دانش آموزان كاری بسیار ظریف و پر از نشیب و فراز است. زیرا ماهیت دروغ گویی دوره ی دبستان با راهنمایی كاملاً متفاوت است. تجارب پیشین كودك درباره ی دروغ گویی و یا راست گفتن نیز اهمیت دارد. بنابراین این كه رفتار خطا چه بوده است مهم است و صدور حكم كلی با توجه به رفتار، چندان ساده نیست. اما به طور كلی:
اگر با زمینه ها و علل دروغ گویی آنها آشنا باشیم شمار بسیار زیادی از دروغ ها از رفتارهای عادی و وابسته به سن است. بنابراین پیش بینی تنبیه عادلانه نیست (تذكر اشكالی ندارد) و همین كه پی آمدهای دروغ را برای او توضیح دهیم احتمال تكرار این رفتار از بین می رود. در نتیجه بهترین شیوه این است كه به او بفهمانیم در صورت راست گفتن، اشتباه او پذیرفته و تا حدودی بخشیده می شود. به بیان دیگر باید تفاوت گناه دروغ گفتن و اشتباه رفتار كردن را روشن ساخت. آنگاه اگر با او برخورد صادقانه و عادلانه ای داشته باشیم به احتمال زیاد او راست می گوید. چون هراس از تنبیه ندارد.
خلاصه ی كلام اینكه لازم است فضای ایمن و حمایت كننده ای فراهم آوریم تا آنها برای ادامه ی پذیرفته شدن ضنت اعتراف به خطا، آزادانه آن را انجام ندهد. پس روش سنتی كه ممكن است در بسیاری از مدارس صورت می گیرد كه در آن با شدت بخشیدن به تهدید تنبیهات چنان درماندگی در كودك ایجاد می كنند كه او برای پیش گیری از نابودی اجتماعی خود (هر چند تهدیدها واقعاً عمل شدنی نباشد) اعتراف می كند رفتار درستی نیست. آیا شما فكر می كنید همیشه می توان بدون تهدید، دروغ گو را تشخیص داد؟
از توجه شما متشكریم و پس از تماس بعدی انشاءا... به پرسش شماره ی 3 خواهیم پرداخت.
موفق باشید.
خدانگهدار