پرسش

سوال بنده در مورد بهشت است:
1-اگر در بهشت زندگی جمعی است (یعنی بهشتیان هر گاه بخواهند به دیدار هم می روند) پس درجه بندی در بهشت چه معنایی دارد؟ اگر درجه بندی وجود ندارد پس عدالت خداوند زیر سوال می رود
2-اگر بپذیریم كه در بهشت طبقه بندی وجود دارد با این فرض كه در بهشت كمبود وحسرتی وجود ندارد پس فرق آنكه در طبقه پایین است با اوكه در طبقه بالاست چیست ؟طبقه بندی در صورتی معنا دارد كه اولی نسبت به دومی كمبود وحسرتی احساس كند
3- آیا بین مردان وزنان دنیا كه اهل بهشت شده اند ارتباط آزاد وجود دارد ؟

پاسخ

دوست عزیز!
به نكات زیر توجه كنید:
1. بطور مسلم كیفر و پاداش انسانها در قیامت، متناسب با میزان اعمال صالح و غیرصالحی است كه انجام داده اند، و همچنین به همان میزان به آنها درجه و رتبه بهشتی داده می شود. از این رو، همان طور كه اعمال انسانها متفاوت است، به همان میزان هم جایگاه آنها متفاوت است، و هر كدام بنابر میزان شایستگی اعمالشان، جایگاه و رتبه پیدا می كنند.
2. در بهشت جاودان الهی همه بهشتیان از یك حداقل آسایش و آرامش برخوردارند، و در این مقدار همه با هم مشترك هستند، ولی هر كس مقام بالاتری داشته باشد امكانات و آسایش بیشتر، و از طرفی آزادی و محدوده وسیعتری دارد. منجمله این كه می تواند هر گاه بخواهد به بهشتیان طبقات پایین دست را ببیند، ولی شاید این برای طبقات بالادست حاصل نیست، مگر به لطف الهی.
با این وجود، در دار آخرت حسرت نیست. این كه سر و حكمت آن چیست و چرا همه به آنچه دارند راضیند، بر ما كه هنوز گرفتار روابط این دنیاییم، معلوم نیست، ولی به موجب ادله قطعی مسئله این گونه است.
شاید بتوان گفت علت آن این است كه بهشتیان به این درجه از معرفت می رسند كه راضی به رضای الهی باشند، و نعمت دیگری موجب شادمانیشان باشد، و همین را برای خود كمالی شادی آور ببینند. ازسوی دیگر آنها به عدالت خدا یقین دارند.
3. این نكته لازم است ذكر شود كه آنچه در این دنیا به عنوان كمالات انسانی و اخلاقی مطرح است، در بهشت به نحو اعلی و اكمل آن موجود است؛ بعنوان مثال غیرت و یا عفت كه از نشانه های كمال انسانی است، و در این دنیا پسندیده هستند، بطور حتم در بهشت نید در حد اعلی و بالاتر موجود و پسندیده است.
بنابراین، این گونه نیست كه رابطه زن و مرد در آنجا آزاد باشد، و حتی ذره ای بی عفتی در بهشت دیده شود. البته این به معنای محدودیت بهشتیان نیست، بلكه به این معنا است كه بهشتیان به آن درجه از كمال می رسند كه میل به بی عفتی نكنند. انسانها كمال یافته این دنیا هم به بی عفتی مایل نیستند، و حتی اگر بدانها پیشكش شود، بدان رو نمی كنند، چه رسد به انسانهای به یقین رسیده بهشت!
این حكایت از نقصان انسان است كه به این امور مایل است. و این نقصان در آن دنیا كه حقائق امور بر همه معلوم می شود، معنا ندارد.
بله، انسانهای صالح و پاك كه در دنیا اعمال شایسته داشته اند، و در بهشت الهی ساكن می شوند، می توانند همسرانی از همین انسانها داشته باشند، یعنی علاوه بر حور العین و غلامان و دیگر نعمتهای بهشتی، می توانند از همسرانی از نوع انسان هم برخوردار باشند.
برای مطالعه بیشتر می توانید به كتاب "معاد در قرآن" نوشته آیت الله جوادی آملی، ج5؛ و "پیام قرآن" نوشته آیت الله مكارم شیرازی، ج6، مراجعه نمائید.
پیروز باشید.
مشاوره مذهبی ـ قم.