پرسش

با سلام...من 18 ساله /دختر/ و از تهرانم.مدتی است كه سوالاتی در ذهن دارم كه به هر كسی میگویم یا 100% با نظرم موافق است یا 100% مرا مرتد به حساب می اورد.خب سوالات ذهنم بدین شرح است:چرا خداوند مفاهیمی همچون بهشت..جهنم..قیامت..روح..برزخ..و كلماتی از این قبیل را آفریده یا به عبارتی چرا اینقدر ذهن عامهی مردم را كوچك خلق كرده كه از درك چنین مفاهیمی عاجز است؟چرا هر سوالی كه در این زمینه میشود آدمایی كه سن و سالی ازشون گذشته میگن ...نمیدونیم ی جایی كه بزرگه و از فهم ما بیرون...خدا آیا با خلق چنین مفاهیمی قصد این را داشته كه كوچك بودن ما رو نشون بده یا میخاسته موجودی بیافرینه كه هیچ وقت به ÷ای خودش نرسه؟........................من چه جوری میتونم بفهمم كه امام زمان ما مهدی موعود وجود داره؟ی جایی خوندم كخ مردم هر زمان از ÷یامبر زمانشون معجزه یی رو طلب میكردن تا به آسمانی بودن دعوتش و راستین بودن سخنش برسند...حالا معجزه ی امام زمان ما چیه؟....تا همین جا كافیه این ها را جواب دهید تا بقیشون رو ببرسم.......میدونید چیه من از اینكه این سوالات من رو از خدا دور كرده ناراحتم و قصد توهین به خدا رو ندارم و میخواهم به دانستن جواباشون به خدا نزدیك بشم...لطفا كمكم كنید

پاسخ

خواهر محترم!
این روحیه پرسشگر و آگاهی طلب شما شایسته ستایش و ستودن است.
بدانید كه سؤال كردن ـ و حتی شك كردن ـ عیب نیست، چون این شك می تواند قدمی باشد برای رسیدن به جواب صحیح؛ پس بسیار هم نیكو است.
اما در پاسخ به سؤالتان باید گفت كه خداوند متعال برای رسیدن انسان به كمال و سعادت، هر آنچه را كه لازم داشته در اختیارش قرار داده است؛ یعنی در زمینه هدایت انسانها، خداوند از هیچ وسیله لازمی دریغ نكرده است.
بنابراین انسان برای رسیدن به كمال هیچ كمبود و نقصانی ندارد؛ و اگر هم به بعضی از مسائل نمی تواند علم پیدا كند، یا به جهت آن است كه انسان ظرفیت محدودی دارد و گریزی از آن نبوده است، و یا در دانستن آن كمالی نبوده است تا خدا در صدد بیان آن باشد.
وجه مشترك این ندانسته ها آن است كه كمال انسان به دانستن آن نیست.
شاید این آیه قرآن كه می فرماید: «هوالذی أنزل علیك الكتاب منه آیات محكمات هن أم الكتاب و أخر متشابهات فأما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تأویله وما یعلم تأویله إلا الله والراسخون فی العلم یقولون آمنا به كل من عند ربنا ومایذكر إلا أولواالألباب»(آل عمران/6) ناظر به همین مطلب باشد، كه در گوشه ای از مسائل می باید به ناتوانی خود در فهم آن اعتراف كرد و به ایمان به آن اكتفا نمود.
البته تآكید می كنیم كه با نكته ابتدایی ای كه عرض شى معلوم است كه این جهل ضربه ای به تكامل و هدایت انسان نمی زند، چرا كه اولاً: تا آن مقدار كه برای هدایت او لازم بوده است خداوند او را از آن مسائل آگاه كرده، و آگاهی بیشتر از این مسائل، برای هدایت انسان لازم نبوده است.
در ثانی: همین ندانستن كامل و همین وجود ابهام در چهره واقعی بهشت و جهنم و قیامت و ... یك جنبه تربیتی برای انسان دارد، چرا كه انسان را همیشه در حالت خوف و رجاء نگه می دارد.
در چنین حالتی هر كس به حسب ظرفیت وجودی خود از آن تصویری در ذهن مجسم می كند و از آن متعظ می شود، در حالی كه حقیقت این مفاهیم در عین آن كه تا حدودی درك شده، اما دقیقا همان نیست كه تصور شده است.
"هر كسی از ظن خود شد یار من
وز درون من نجست اسرار من"
از سوی دیگر، توجه شما توجه درستی است كه فهم عجز انسان از درك بعضی از مسائل و اتكال به خداوند در آنها و ارجاع آن به خداوند ـ «الراسخون فی العلم یقولون آمنا به كل من عند ربنا» ـ خود نكته مهمی است. خمیر مایه بندگی همین وجدان عجز آدمی در پیشگاه الهی است.
اما در مورد قسمت دوم سوالتان باید گفت: آن پیامبران اولوا العزمند كه باید برای اثبات حقانیت دعوی خود معجزه ای ارائه كنند تا مردم به آنها ایمان آورند، ولی امام و نبی غیراولوا العزم كه وظیفه تبلیغ شریعت الهی ای را دارد كه توسط پیامبر آورده شده، نیازی به آوردن معجزه ندارد. البته زندگی اولیای خدا معمولا از وجود كراماتی كه در تقویت ایمان به آنان مؤثر است خالی نبوده و نیست، ولی اثبات مقام آنان می تواند به بیان بنی مصدّق الهی باشد.
روایات وارد شده از پیامبر و سایر معصومین(ع) امامت ولی عصر حضرت حجت(عج) را اثبات می كند. به كرات در كلام پیامبراكرم(ص) و ائمه اطهار(ع) از امامان بعدی، و به ویژه از "قائم آل محمد(ص)" یاد شده و با نام و وصف به او تصریح شده است. همین مقدار برای اعتقاد به وجود مقدس آن امام كافی است. علمای مسلمان این ادله را در كتابهای مفصل برای ما بیان كرده اند كه در صورت لزوم می توانید به آنها مراجعه كنید.
امیدواریم بیش از پیش در سایه عنایات امام عصر(عج) قرار گرفته، و ما را هم دعا كنید.
پیروز باشید.
مشاوره مذهبی ـ قم.