پرسش

با عرض سلام مجدد
سووالم را مجددا تكرار می نمایم.(2169)
با توجه به اتینكه مطالب علم اخلاق باید از بدو تولد وبه همراه استاد به كودك اموخته شود - حتی آموختن آن در قبل از تولد - كه ÷یامبر ما خودنیز فرمودند من هم نیاز به استاد دارم - چرا این علم از دبستان وابتدای آموزش در سیستم آموزشی قرار نمی گیرد؟
لطفا"جواب قانع كننده مرحمت بفرمائید.
متشكرم.

پاسخ

با سلام.
شما با این قانون یادگیری موافق هستید كه می گوید:
‘باید مطالبی به كودك آموخته شود كه با ظرفیت ذهنی و قدرت فهم او متناسب باشد؟’
اگر این باور را بپذیرید، احتمالاْ پریشانی، یأس و سرگردان شدن كودكان را در مقابل مطالبی كه آنها را نمی فهمند، نیز قبول دارید و شاید هم تجربه كرده باشید. درك مطالب اخلاقی، نیازمند تفكر انتزاعی است به شكلی كه كودك بتواند مفاهیم را با یكدیگر مقایسه كند، از آنها نتیجه گیری كند و حتی پیش بینی و داوری نماید. این فرایندها نیازمند رشد ذهنی است. تفكر دوران كودكی یك ویژگی خاص، طبیعی و ذاتی دارد كه با نام “خود محوری” و یا “خود میان بینی” شناخته می شود.. این ویژگی كودك موجب می شود كه كودكان نتوانند درك درستی از نظرات و وجود دیگران داشته باشند. باید مدتی منتظر بمانیم تا خود محوری دوران كودكی دچار تحول شود و آنگاه مطالب اخلاقی را به او بیاموزیم. همانگونه كه ضرب كردن را نمی توان پیش از سوم دبستان آموزش داد و یا بهتر است آن را آموزش ندهیم. مطالب اخلاقی هم تا زمانی كه ظرف یادگیری آن فراهم نشده است، نباید آموزش داده شود؛ چون دركی از آن ندارد. به نظر شما چرا می توان به یك كودك كودكستان گفت: “این كار تو را، كلاغه به من خبر داد.” ولی گفتن این جمله به یك كودك دبستانی و یا نوجوان راهنمایی، نه تنها مشكلی ا حل نمی كند بلكه مشكلات را بیشتر می كند. یا چرا هنگام افتادن یك سنگ نمی توان مفهوم نیروی جاذبه را برای یك كودك 4 ساله توضیح داد. البته این بحث بسیار مفصل است كه شما می توانید به نوشته های “پیاژه” در باره ی رشد شناختی و اخلاقی مراجعه كنید.از جمله كتاب زمینه ی روانشناسی ترجمه ی دكتر براهنی و همكاران از انتشارات رشد.
ما تلاش كردیم به صورت بسیار خلاصه و فشرده به شما پاسخ دهیم. امیدواریم تا حدودی قانع شده باشید.انشاءا…