پرسش

chetory mishe kasy eshghe be ale bit pida kone?

پاسخ

با عرض سلام و تحیت!
به لحاظ علمی، نسبت به مجهول مطلق محال است انسان محبتی پیدا كند؛ پس محبت فرع بر معرفت است. هر چه معرفت شما از ائمه اطهار ـ علیه السلام ـ روشن تر و لطیف‌ تر باشد، زمینه برای محبت ورزی عمیق‌ تر، فراهم تر است.
برای نمونه گاهی شما از امام علی ـ علیه السلام ـ یك آگاهی شناسنامه‌ای و چند قصه و قضیه سراغ دارید، و گاهی ذهن شما مملو از تابلوهایی زیبا از مكارم اخلاق و سجایای آن حضرت است كه هر كدام در زمینه‌ای می‌باشد یا مملو از درك لطافت سخنان حكیمانه او هستید. پر واضح است در این صورت محبت ورزی برای شما آسان تر، و شاید اصلاً یك رویكرد غیر اختیاری خواهد بود.
خوب است انسان معرفت این بزرگان را به همراه و كمك كلام بزرگان بیاموزد. به فرض دانستن اخلاص علی ـ علیه السلام ـ در نبرد با "عمرو بن عبدود" با تصویر عارفانه و تحلیل آن توسط مولوی تأثیر مضاعف دارد، و شوق و ارادت انسان را بیشتر می‌كند.
دیگر این كه محبت در مورد هر كس در حدوث و بقاء نیاز به انس دارد. كسی را كه یك بار دیده‌اید و از او خوشتان آمده، اگر دیگر او را نبیند و انسی نداشته باشید یا در خاطرتان هم او را یاد نكنید، محبتتان كم و كمتر و زایل خواهد شد. در مورد اهلبیت ـ علیهم السلام ـ نیز این قاعده جاری است؛ هر چه انس و مراوده و ذكر آنان بیشتر گردد، محبت بیشتر می‌شود. از این رو است كه این همه تأكید بر رفتن به شاهد مشرفه و خواندن زیارت ـ و لو از راه دور ـ و عرض ارادت در مجالس ذكر و … شده است.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.