پرسش

سلام می كنم به تو به آشیانه بهشتیان
پیش رویتم مرا به كوچه دلت بخوان
خداوندا دانه ای كه در وجودم كاشتی در اعماق دلم ریشه دوانده
هرگاه تشنه شد سیرابش كردی وقتی شاخه و برگ می داد مثل همیشه یاورش بودی وعلف های هرز را از اطرافش جمع می كردی و الآن درخت وجودم میوه هایی داده كه در هیچ باغ و بوستانی یافت نمی شود و همه را مدیون تو هستم.

پاسخ

جهت مشاهده سایر دوستان