پرسش

با عرض سلام
نمی دانم این سوال را باید از بخش شما بپرسم یا خیر. راستش من مدتهاست كه اعتماد خودم را از دست داده ام. مدتی است كه اراده كردم و برای امتحان رانندگی اقدام كردم. هزینه های این كشور هم در مورد آموزش بسیار بالاست. سه دفعه در آزمون شركت كردم. ولی هر دفعه انگشتان دستم بشدت یخ می كند. هول می شوم. به همین دلیل هم هر بار رد شدم.
و دیگه هم تصمیم گرفتم اقدامی نكنم. البته این مشكل در تمام مسایل برایم پیش می آید. وقتی مطالعه می كنم هیچ چیز در زهنم باقی نمی ماند. البته به این گونه نبودم و مدتی است كه این مشكل را به صورت جدیدی پیدا كرده ام. شوهرم از لحاظ هوش و استعداد بسیار بالاست و همین هم بیشتر باعث شده تا من در مقابل ایشان سر خورده شوم. نمی دانم چه كنم. نمی دانم و نمی توانم هدفم را در زندگی مشخص كنم. از لحاظ هوشی صفر صفر شده ام.
بعضی اوقات اینقدر این حس حقارت اذیتم می كند كه تصمیم به جدایی می گیریم.
شما را به خدا كمكم كنید.
اگر هم این سوال به بخش شما مربوط نمی شود لطفا به بخش مربوطه ارسال كنید.

پاسخ

با سلام
شرایط روحی و ناراحتی شما را درك می كنیم و می فهمیم وقتی آدم در این شرایط باشد خوشحال و امیدوار بودن كار راحتی نیست. از طرفی هم قصد سخنرانی و نصیحت برای شما نداریم. فقط تجربه به ما نشان داده است اگر شما به همین ترتیب پی گیر مشكل خود باشید، موفق می شوید. یعنی اینكه سعی كردید مشكل خودتان را به كسی بگویید، نشان می دهد امیدوار هستید؛ اینكه به خوبی مشكل خود را برای ما شرح داده اید، نشان می دهد در این مورد توانا هستید؛ شركت شما در آزمون برای سه بار پی در پی نشانه ی این است كه با اولین شكست میدان را خالی نمی كنید (زیرا بسیاری ار ترس شكست، همیشه آرزوی اولین امتحان را دارند). فقط به عنوان اولین سؤال: هوش صفر صفر! یك كمی بزرگ نمایی و غلو نیست؟
در انتظار پاسخ شما برای ادامه ی پی گیری.
خدانگهدار