پرسش

در مورد سوالی كه در كد 26355 پرسیدم ؛ با اینكه همیشه گفتم سایت فوق العاده ای دارید ولی جواب شما قانع كننده نبود. شاید در مورد چند ایه بتونیم دلیل شما رو قانع كننده بدونیم ولی در یك سری ایات كاملا با تاكید صحبت شده كه دلیل شما خیلی كمرنگ جلوه میكنه.
-->كسانى كه آیات ما را دروغ پنداشتند در تاریكیها[ى كفر] كر و لالند هر كه را خدا بخواهد گمراهش مى‏گذارد و هر كه را بخواهد بر راه راست قرارش مى‏دهد 39(الانعام) ---> اینجا خداوند گفته هر كه را بخواهد...
-->آن كس را كه خدا بخواهد هدایت كند، سینه‏اش را براى (پذیرش) اسلام، گشاده مى سازد; و آن كس را كه بخاطر اعمال خلافش بخواهد گمراه سازد، سینه‏اش را آنچنان تنگ مى‏كند كه گویا مى‏خواهد به آسمان بالا برود; این گونه خداوند پلیدى را بر افرادى كه ایمان نمى‏آورند قرار مى‏دهد! (125)الانعام --- لطفآ دلیلی محكمتری ارائه بدید. من میخواهم فرد دیگری را قانع كنم ولی خودم هنوز قانع نشدم.

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست عزیز! با تأئید مطالب قبلی به پاسخ دیگری از این سؤال می‌پردازیم:
خداوند متعال، در نهاد همه انسانها و در فطرت و سرشت آنها، زمینه‌ها و امكانات هدایت را قرار داده است؛ یعنی همه انسانها هم می‌توانند در مسیر هدایت قرار بگیرند، و هم این كه خود را در مسیر گمراهی و انحراف بیندازند.
هر كس دچار انحراف و خطا شود، و سپس توبه و بازگشت به خدا داشته باشد و آن را جبران نماید، او به هدایت بازمی‌گردد، و رحمت الهی و غفران ربوبی شامل حال او می‌شود.
اما اگر كسی، خطا و انحرافاتش زیاد شد، و درصدد جبران آنها هم برنیامد و توبه و بازگشتی هم ننمود، اگر از یك حدی گذشت، او دیگر قابلیت هدایت شدن را ندارد. لذا در مسیر گمراهی خواهد ماند، و قانون سخت الهی او را دربرمی‌گیرد؛ و آن این كه سینه‌اش تنگ می‌گردد و دیگر روزنه هدایت به روی آن بسته می‌شود.
پس خداوند یك سنت و قانونی دارد و آن این كه هر كس به انحراف و خطا قدم برداشت و از حدی كه نباید فراتر رفت، از حق تجاوز نمود و بر آن پای فشرد و از آن حد گذراند، سنت الهی در مورد او به اجرا در می‌آید و این كه او دیگر به هدایت باز نمی‌گردد.
البته این سنت الهی با توجه به علم خداوندی است؛ یعنی‌ خداوند می‌داند اگر كسی از این حد عبور كند، همه روزنه‌های هدایت را به روی خود بسته است، و دیگر قابلیت هدایت را ندارد؛ یعنی اگر هزار سال هم عمر به او داده شود، باز هم او بر خطاهای خود می‌افزاید و از هدایت دورتر می‌شود. یعنی این در را خدا نمی بندد، بلكه خود او بسته است.
این آیات حكایت از این سنت الهی دارد. خداوند راه هدایت را با فطرت پاكی كه در نهاد انسانها قرار داده و با عقل سلیم كه به آنها داده است و با حجتهای الهی از جمله قرآن كریم و رسولان الهی كه بر انسانها فرستاده است، همه راههای هدایت را به سوی آنها گشوده است.
و هر كس خطا و انحرافی كند، سپس توبه و بازگشت داشته باشد، باز هم در این مسیر هدایت قرار خواهد گرفت. ولی آن كس كه بی‌حیایی و نافرمانی را بیش از حد ادامه دهد و از حد معین شده تجاوز نماید، دیگر قابل هدایت نیست، و مشمول آن سنت و قانون الهی قرار می‌گیرد كه دیگر سینه‌اش قابلیت هدایت ندارد و به سوی گمراهی كشیده می‌شود.
دوست عزیز!
پس از مطالعه اگر باز هم با پرسش یا ابهامی مواجه شدید، آن را برای ما ارسال نمائید.
پیروز باشید.
مشاوره مذهبی ـ قم.