پرسش

با سلام
ازاینكه لطف نموده ودر خصوص چگونگی رفتار ما با بچه7ساله مساعدت ورا هنمائی كرده اید به عرضتان می رسانم طبق دستورات رفتاری شما بنده با معلمش صحبت كردم كه گفتند شاگرد خوبیست و معمولا اضطرابی كه بعضی بچه ها در كلاس پیدا می كنند در ایشان نیست ولی به اطلاع می رسانیم كه مشكل همچنان باقی است صبحها بعداز اینكه بطور قامل اعصاب مارا خرد وخمیر كرد با نوازشهاو التماسهای بسیار و با بی اعتنائی كامل به گفته های ما راهی مدرسه می شود ومعمولا وقت كشی میكند كه دیر به مدرسه برود نكته دیگر اینكه ایشان چون تاكنون در منزل تنها بوده وبا عرض معذت اولین فرزند ما بوده و نگذاشته ایم دربیرون از خانه مبادا بد آوز شود احتمال می دهیم از اجتماعی بودن می ترسد لذا استدعا می شود اگر بخواهیم رفته رفته خویی اجتمائی ÷یدا كند چه باید بكنیم كه تغییری در رفتار واعمال ایشان پدید بیاید.
با تشكر

پاسخ

با سلام.
از توجه و پی گیری شما سپاسگزاریم. همان گونه كه پیش از این اشاره نمودیم، چنانچه بتوانیم علت عدم تمایل او به مدرسه را پیدا كنیم حل مشكل راحت تر می شود. بنابراین پیش نهاد می كنیم با توجه به روش هایی كه به آنها اشاره شد در پی یافتن علت واقعی نرفتن او به مدرسه باشید. اما تا روشن شدن علت، اقدامات زیر می تواند مفید باشد:
 اگر می توانید در مورد كارهایی كه قرار است در كودكستان انجام شود، اطلاعات كسب كنید و سعی كنید در این باره به او خبرهای خوب بدهید. مثلاً به او بگویید: "می دانی فردا برنامه ی ... داری؟" یا "آیا دوست داری چیزهای تازه ببینی؟ اگر دیدی یادت باشد برای ما تعریف كنی."
 به هر كاری كه در مدرسه انجام داده است به صورت جدی توجه كنید و چنانچه قابل تشكر و تشویق است این كار را بكنبد. مثل نقاشی یا كاردستی او.
 اگر مایل است از او بخواهید درباره ی دوستانش صحبت كند و به او بگویید كه داشتن دوست احساس خوبی ایجاد می كند.
 اگر بتوانید با هماهنگی والدین دیگر، برخی از دوستان او را به منزلتان دعوت كنید و شرایطی ایجاد كنید كه زمان خوبی را در كنار هم بگذرانند.
 به طور كلی با مسأله آرام، خونسرد و عادی برخورد كنید. بگذارید بفهمد كه چه هیاهو به پا كند و چه نكند، نه تنها شما عصبانی نمی شوید، بلكه وظیفه ی او كه رفتن به مدرسه است همواره باقی خواهد ماند.
در انتظار جست و جوهای بعدی شما.
باز هم متشكریم.