پرسش

چرا اوضاع جامعه چنین شده؟
من به عنوان یك دختری كه چادر سر میكند دیگر حتی روی آن را ندارم كه وارد محیط خارج از خانه شوم كه هر دختری را با وضع واقعا فجیه به همراه یك پسری كه اصلا ارزش با او بودن را هیچ دختری نمیتواند داشته باشد دست در دست هم بدون هیچ حیا-كه میگویند مخصوص خانمهاست-در حال قدم زدن هستند حتی دانشجوهای ما هم به این ورطه مهلك تن دادند؟
چه كسی میتواند این مشكل بزرگ جامعه را حل كند؟
مقامات كشوری ولشكری ما هم كه هر یك به فكر اینند كه هر اندازه جای خود را در مقامی كه هستند محكمتر كنندو آن را به كس دیگر -كه شاید كاردانتر از او باشد-بسپارد.
البته واقعا بعضی از این مقامات به فكر مردم ومشكلاتشان هستند كه آنها هم در این خیل عظیم ناپیدا و گمنام مانده اند؟؟؟

پاسخ

با عرض سلام و تحیت!
ضمن هم دردی با شما و تأسف متقابل از وضعیت به وجود آمده كه امیدواریم مانند كف روی آب باشد و چونان حبابی چندان نپاید و آفتی باشد كه بیش از فصلی و دوره‌ای نماند، و ریشه‌ها در آب استوار و زنده بماند، كه "تا ریشه در آب است امید اثری هست." و این برای جامعه اصیلی مثل ایران امید واهی ای نیست.
دیدگاه ما این است كه به وجود آمدن چنین پدیده‌هایی معلول عوامل زمانمند اجتماعی، تربیتی، روانشناختی و سیاسی متنوعی است كه تجزیه و تحلیل آن در حوصله بحث ما نیست كه "هزار نكته باریكتر از مو این جاست."
همین طور كه به آن اشاره كرده بودید، مسلماً بعضی از غفلت‌ها و ندانم كاری‌ها و خودمحوری های متولیان فرهنگ و تربیت و سیاست در به وجودآمدن این شرایط بی‌تأثیر نبوده است. انتظار می‌رفت كه لااقل بعد از دو سه دهه از گذشت انقلاب اسلامی، افراد متدین و مذهبی احساس غربت نمی‌كردند و فضای اجتماعی اجازه نفس كشیدن به آنها را می‌داد و بازار و خیابان برای آنها آزار دهنده و غیر قابل تحمل نبود.
به هرحال، حل مشكل نیز، متناسب با پیچیدگی خود پدیده، می‌بایست سنجیده و متكی بر یك سلسله مطالعات و تحلیلهای جامعه شناختی و روان شناختی و تربیتی و عكس العمل‌ها و فعالیت‌های حساب شده و مستمر باشد. نمی‌توان با برخورد احساسی و یا فیزیكی و یا صرفاً با صدور بخش نامه به مقابله با آن پراخت.
در حال حاضر، وظیفه ما به عنوان شهروندان عادی این است كه:
اولاً، خود و خانواده خود را در برابر این آسیب و آفت حفظ كنیم.«یا أیها الذین آمنوا قوا أنفسكم و أهلیكم ناراً» یعنی ای كسانی كه ایمان آوردید، خود و خانواده خود را از آتش حفظ كنید.(تحریم/6)
و ثانیاً، با صبر زیاد و تحمل رنج با ابزار امر به معروف و نهی از منكر، به وظیفه دینی و اجتماعی خود بپردازیم و مسئولان مربوطه را در راستای رسیدن به اهداف اسلامی كمك كنیم.
ضمناً می‌توانید برای بررسی بیشتر موضوع، به پاسخ كد 17147 و 16445 در بخش مشاوره مذهبی، منوی پرسش و پاسخ، سایت تبیان مراجعه فرمائید.
كامروا باشید.