پرسش

گاهی در میان جمعی جوان قرار می گیرم كه از باسخ دادن به برسشهای آنان به واقع عاجز می شوم و احساس می كنم در حالی كه برای ما خیلی از مسائل حل شده است این بچه ها چقدر تشنه هسنتد و ما چفدر كم اطلاعات
نكته ایكه در این میان حائز اهمیت است طرح ریز مسائل فقهی از سوی خانواده هاست كه به عینه می بینم انسانی را كه در كلیات گیر افتاده است و برای رهایی از اصلیترین برسشهای ذهنش عاجز شده بیچاره می كند من این مسائل را در خانواده هایی كه از بافتی قدیمی تر تشكیل شده اند و درارای جوانانی در میان خانواده هسنتد دیده می بینم
بفرمایید برای رهایی از تضاد چه باید كرد
با تشكر از حوصله ایی كه به خرج دادید.

پاسخ

با سلام صمیمانه.
دوست عزیز!
با شما در این مسأله كه اگر مسائل مبنایی تأثیرگذار در اعتقادات حل نگردد، برای جوان فروع و احكام جزئی دین بی‌ دلیل و حتی ملال آور خواهد بود، همفكر و همداستان هستیم.
در مورد جوانان، باید ابتدا به بیان مسائل كلی حیات و راه فطرت در پاسخگویی به آنها پرداخت، و سپس اصول دین را بیان كرد. پس از این مرحله است كه جوان ما آمادگی می یابد تا تعبد به خدا بورزد. در این جا است كه می توان از او انجام فرائض و ترك محرمات را انتظار داشت.
البته این مراحل می بایست در سنین كودكی واقع شود. شاید این كه در روایات ما هست كه از سن هفت سالگی آغاز به تعلیم كودكان كنید، مراد همین آموزشها باشد. اگر این آموزش به درستی واقع شود، جوان در سن بلوغ آماده قبول تكلیف است.
متأسفانه، در جامعه ما این مراحل مقدماتی آموزش در آن سنین به درستی انجام نمی شود. علاوه بر این اگر محیط اجتماعی با محیط خانه هماهنگ نباشد، مشكل جدی تر خواهد بود.
اگر جوانی بدون تربیت، آموزش و كار زیر بنایی از محیط خانواده وارد اجتماع گردد، بالاخص با توجه به تمایلات و آمادگی جوان و احساسات و شخصیت تأثیرپذیر او، امكان متزلزل شدن او از نظر اعتقادی و فكری بسیار زیاد است.
جناب عالی اگر با بیان مشكلات و سؤالات مطرح شده از طرف جوانان و دانشجویان، با ما در ارتباط باشید، با افتخار در خدمتیم تا با شما همفكری كنیم.
كامروا باشید.