پرسش

سلام علیكم
سوالی كرده بودم ولی هنوز جواب آن را دریافت نكردم و دوباره آن را مطرح می كنم.
من 19 سال دارم. از كودكی معمولا جلوی احساساتی ام را كه لزومی نداشت دیگران بدانند می گرفتم . مخصوصا احساسات عاطفی ام را.
بیش از یك سال است كه نسبت به یكی دو تا از دوستان هم كلاسی دوران دبیرستان ام (كه هنوز با تعذاذ زیادی از آن ها دوستی بسیار نزدیكی ذارم) احساسی شبیه به علاقه ای كه انسان نسیت به كودكان دارد , پیدا كرده ام و این امر برایم عجیب است . مانند اینكه دوست دارم مانند دبستانی ها , راهنمایی ها و یاحد اكثراول دوم دبیرستانی ها دست گردن هم بیندازیم ( كه یادم نمی آید از كودكی این كار را انجام داده باشم, شاید به خاطر اینكه كمی از آن خجالت می كشم و نمی دانم این خجالت كشیدنم صحیح است یا خیر ,اگر می شود مرا در این مورد هم راهنمایی كنید).
یكی از این دوستانم از نظر اخلاقی خیلی بهتر از من است و در خیلی از كارها برایم الگویی بوده و دیگری هم مثل خودم است.
شنیده ام خداوند دل مومنان را نسبت به هم مهربان می كند ( البته اگر من هم جزیی از ممومنان باشم).حال می خواستم بدانم این علاقه ای را كه صحبتش را كردم , آیا از همین نوع علاقه های الهی است و یا بر عكس خدای نكرده شیطانی است و منشاء در شهوات دارد . و یا اینكه اصلا یك امر عادی است و جای نگرانی ندارد.
اگر می شود مرا در مورد بروز این گونه احساسات در حالت كلی و در این مورد خاص راهنمایی كنید .
با تشكر از سایت خوبتان و بخش مشاوره آن
خداحافظ
reza-a@tebyan.org

پاسخ

با عرض سلام و تحیت!
پیداست كه جوانی با عواطف سرشار هستید. هر كسی، واجد چنین احساسات گرم و صمیمانه ای نمی باشد و اگر در مسیر ایده های مقدس و معشوق معنوی قرار گیرد، می تواند منشأ تعالی و ترقی باطنی شما گردد. به قول یكی از جامعه شناسان برجسته دوران ما "عشق ورزیدن به دیگران هنر و استعدادی است كه همه نمی توانند دارای آن باشند." در هرحال، در صورت كنترل و هدایت این روحیه خوب، داشتن چنین ویژگی، جای نگرانی نخواهد داشت.
ریشه های روانی این نوع احساسات می تواند ذاتی، و یا تا حدودی موروثی باشد، كما این كه ممكن است در اثر بی توجهی به شكوفا شدن عواطف در دوره كودكی و یا حتی بدلیل احساس كمبود محبت از طرف خانواده ایجاد شده باشد. ما به دلیل عدم امكان ملاقات حضوری با شما و عدم اطلاع از جزئیات زندگی و مسأله جنابعالی، نمی توانیم قضاوت قطعی و دقیقی در این موضوع داشته باشیم.
به هرحال مراقب احساسات خود باشید، آن را كنترل كنید و انرژی خود را به مسائل سازنده ـ مثل ورزش، كار و فعالیت اجتماعی، مطالعه، نماز، عبادت و ... ـ مشغول سازید.
در صورتی كه علیرغم رعایت موارد فوق، احتمال انحراف در سمت گیری علائق و احساسات خود مشاهده كردید، سعی كنید از راههای شرعی تمایلات خود را آرام، و مشكل عاطفی خویش را برطرف نمائید.
كامروا باشید.