پرسش

سلام و تبریك به دل مشغولیها و زحماتتان
ولی چرا ازدواج موقت/صیغه ترویج نمیشه(چه توی این سایت چه در این جامعه سالممان!)؟
چه مصلحتی هست واقعا؟
از كسی ترسی وجود داره؟
از اینكه این روابط به اصطلاح دوستانه بین دختر و پسر كه گاهی با كمال وقاحت بعضیها حتی جلوی مادر و پدرشون هم علنی این دوستی ها رو دارن، از اینكه این روابط حسنه بشه و دختر و پسر به هم محرم بشن ترسی وجود داره؟
از اینكه خانمهای مجلس شورای اسلامی و بعضی آقایان نادان یا دشمن در مجلس ناراحت بشن و بیانیه بدهند ترس و ناراحتیی وجود داره؟
بابا داریم جلوی چشم خودمون میبینیم چه خبره دیگه.
دانشگاه میرن،به جای درس خوندن یا فكرشون دنبال ارتباط با نامحرمه یا از این جور چیزا.خب،بیچاره یه جورایی هم حق داره دیگه. از یه طرف فشار شهوت از یه طرف انتظار اطرافیان و خودشون از خودشون در مورد درس خوندن.خود منم همین جوریم(حالا جدا از اینكه خیلی ها نمیدونن اصلا چرا باید درس بخونن).
تو مدرسه هم یه جور.
تو خیابون هم كه، چی بگم. كه خدا خودش به عنایت حضرت زهرا این جوونا و نوجوونا و مادراشون رو زودتر متوجه كنه.
خب،چه اشكالی داره كه این دوستی ها رو كه اكثر قریب به اتفاقشون قابلیت اینكه به صورت ازدواج دائم در بیان رو ندارن (حالا جدا از اینكه اصلا از بیخ اشكال شرعی داره این دوستیها)، به صورت صیغه در بیان؟
خب، همین ارتباط رو میخوان با هم داشته باشن،خب به هم محرم بشن.
بعضی پدرها كه واقعا یا خیلی پرت هستن یا نمیخوان شرایط رو درك كنن، یا واقعا دارن خیانت بزرگ رو هم به ناموسشون، هم به مردم دیگه میكنن. كه خدا متوجه بكنه این پدرها رو.
حالا من ناچیز كه گفتم.شما خودتون هم كه اوستای كار هستید و بهتر میدونید.
به هر حال خارجیها هم كه اینقدر ازشون اشكال میگیریم،به انحاء مختلف و مطابق فرهنگ خودشون دارن در این زمینه چقدر فعالیت میكنن.
از فاحشه خونه ها و دیسكوهاشون گرفته تا (به اصطلاح ما) بنگاههای همسریابی یا دوست یابی كه از طریق اینترنت هم فراوون فعالیت میكنن.
حالا ما كه نمیخوایم چون اونا این كار رو میكنن ما هم بكنیم.
ولی نمیخواهیم هم برسیم به اونجا كه دیسكوهای سیار و كافه و رستورانهای همراه با رقص و موزیك داشته باشیم.... هان؟ میخوایم؟
دوست داریم ببینیم یا دوست داریم ناموسمون دوستیهای علنی رو ببینه و بگه بابا منم میخوام؟!
یا اگه به بابا نگه، بره خدای نكرده پنهانی كاری بكنه؟
مگه چند نفر میتونن جلوی شهوت رو بگیرن؟
چند نفر ایمانشون اینقدر قوی هست و معرفت دارن؟
به هر حال خودمون رو كه نمیخوایم گول بزنیم.
ان شاء الله حضرت فاطمه خودشون عنایتی بكنن و به ما بی معرفتان به خدا (منظورم خودم هستم)
معرفت بدن و به مادرها و دخترهاشون هم همینطور، كه ما در خلوت و جلوت گناه نكنیم.
یا علی

مؤید باشید

پاسخ

با عرض سلام و تحیت!
ما با شما تا حدود زیادی موافقیم، و چیزی جز همدردی با شما نداریم كه بگوییم.
متأسفانه در جامعه ما عملا مسئله به جای حل، صورت مسئله پاك شده است.
نگارنده به كرات این مطلب را گفته است كه خداوند قصه حضرت یوسف و تقوای او را با هزار طمطراق و مباهات نقل می كند؛ و بالاخره هم می فرماید: «وهمّت به و همّ بها لولا أن رأی برهان ربه» و ما با خیال راحت از جوانانمان می خواهیم همگی یوسف باشند، و هیچ به فكر رفع نیازهای روانی آنها نیستیم.
همه كه زاهد و عابد نیستند، تازه اگر هم باشند چه بسا به قول شاعر در معرض سقوط هستند.
"شاهدان گر دلبری زینسان كنند
زاهدان را رخنه در ایمان كنند"
به نظر می رسد در زمینه مورد بحث در سه راستا باید كار كرد.
یكی بهبود شرائط ازدواج دایم زود هنگام؛ تا نیاز به ارتباطات این چنین قبل از ازدواج كمتر شود. این یك همت ملی می خواهد و خود ابعاد گسترده فرهنگی، اقتصادی، حقوقی و قضائی دارد. در این راستا علاوه بر ایجاد شرائط اقتصادی معقول، باید توهمات موجود در ازدواج برطرف شود. ما گاه آنقدر امر انتخاب همسر را سخت نشان می دهیم، كه برای كمتر كسی جرأت اقدام باقی می ماند. این مسئله و ابعاد آن خود بحث مفصلی را می طلبد.
دوم آن كه اهمیت و قبح گناه را باید در جامعه جا انداخت. وقتی معصیت خدا ـ معاذالله ـ آنقدرها هم مهم نبود، انسان برای ژرهیز از آن به خود دردسر فكر كردن و مقید شدن نمی دهد.
كسی كه مثل شما جدّاً، می خواهد گناه نكند، یا به ازدواج دایم می اندیشد، و اگر نشد راههای شرعی دیگر را بررسی می كند.
سوم جا انداختن مسئله ازدواج موقت به عنوان یك راه حل اضطراری برای جوانان. این بیش از هر چیز به كار فرهنگی نیاز دارد. شرائط شرعی ازدواج موقت اگر به درستی تبیین گردد، مانع جدی ای برای ازدواج موقت نیست.

باید برنامه ای داشت تا مشكلات اجتماعی به صورت معقول و مشروع حل شود. و البته لااقل كار فرهنگی آن تنها متوجه مسئولین نیست، و همه ما می توانیم در این قسمت كمك كنیم. همین سؤال و جواب خود قدمی در این راستا است. می بایست این گفتگوها عمومیت پیدا كند و قبح مسئله ریخته شود. حجم سؤالات مربوط به ازدواج موقت در بخش مشاوره مذهبی نشان دهنده آن است كه مسئله ازدواج موقت در حال طرح در گفتگوهای اجتماعی است. و این اگر خوب جواب بگیرد، یعنی ایجاد فرهنگ مناسب برای آن.
اگر دیر بجنبیم، كار به جایی می رسد كه اگر جوانی بخواهد خود را حفظ كند چاره‌ای نخواهد داشت جز آن كه عزلت گزیند و چونان آن عابد آشنای سعدی از خیابان به بیابان و كوهسار رود.
"بدیدم عابدی در كوهسـاری
قنـاعت كـرده از دنیا به غاری"
"چرا گفتم به شهر اندر نیائی
كـه باری بند از دل بـرگشایی"
"بگفت آنجا پریرویان نغـزند
چو گل بسیار شد پیلان بلغزند"
دین مترقی و حیات بخش، و در عین حال همیشه مظلوم و غریب اسلام، برای مشكلات برنامه‌های حساب‌ شده‌ای طراحی كرده است، و آن را در اختیار ما قرار داده است؛ و واقع آن است كه ما از این امانت گرانسنگ پاسداری نمی‌كنیم؛ و یا از روی عدم معلومات كافی نسبت به تعالیم دینی، و یا به سبب مصلحت اندیشی های خام بر آن جفا روا می‌داریم و آن را تعطیل می‌كنیم و زحمات و فداكاریهای پیامبر(ص) و ائمه(ع) در تبیین و تثبیت احكام و برنامه‌های دینی را با دست و دل بازی و نمك نشناسی و خودباختگی تعطیل، ضایع، حراج و در كتابها دفن، و عملا ترویج گناه می كنیم.
جالب است كه مرحوم مطهری در كتاب ارزشمند "نظام حقوق زن در اسلام" زوایای مشكلات مربوط به زن و مرد را روشن و راه حل‌های منطقی و شرعی مناسب و سنجیده‌ای ارائه كرده است، و ما بعد از حدود سی‌ سال بعد از انتشار این نظریات كارساز و تعیین تكلیف‌های مشخص، تكلیف خود را نمی‌دانیم و هنوز اندر خم یك كوچه هستیم و چه بسا سیر قهقرائی هم داشته و در حقانیت و یا كارآیی و پویایی احكام اسلامی دچار شك و تردید و مصلحت اندیشی شده‌ایم.
در پایان، به دوست غیور خودمان توصیه می‌كنیم كه نباید مأیوس بود و فقط از دیگران و مسئولان انتظار كاری داشت. باید آستین بالا زد و كار فرهنگی كرد، و همگام با جوانان مسلمان از مسئولان مصرانه خواست كه در فكر نسل جدید باشند. در غیراینصورت همه دچار تباهی شده و دود آن به چشم همه خواهد رفت.
كامروا باشید.