پرسش

با عرض سلامخدمت شما دست اندر كاران سایت تبیان متا سفانه مدتی است آنچناكه باید نمازم
حالی داشته باشد حالی ندارد وحدود یكماه میبا شد كه نماز صبح قضا میشود وبد بختانه چند روزی است كه كلا تارك صلات شده ام وبخدا قسم بد جوریم دلم گرفته خواهشمند خواهشمند دستتان را از راه دور می بوسم راهنمایم بفر مایید تورا بجان امام زمان قسمتان میده م هرچه سریعتر خدا نگه دارتان باشد

پاسخ

با سلام صمیمانه،
دوست گرامی!
علی رغم مشكلی كه دچار آن شده‌اید، همین نگرانی و دغدغه خاطر و خوف شما دلیل بر نفوذ ایمان در دل و علاقه شما به تقرب خداست، و نشان می‌دهد كه زمینه در شما رشد و تعالی وجود دارد.
به هرحال افت و خیزها و اوج و حضیض‌هایی در ایمان و عمل به وجود می‌آید، و تا حدودی طبیعی است، و نباید دلیل بر بی‌ایمانی تلقی ‌شود. با این وجود باید سعی كرد، به هر قیمتی هست، و در هر شرائطی واجبات و محرمات الهی رعایت شود. مگر تنها وقتی باید نماز خواند كه حال نماز باشد!؟ این نماز است كه بالمآل ایجاد حال معنوی می كند. واجبات در حقیقت نقطه پرش برای تحصیل حالات معنوی است؛ حالاتی كه احیانا با انجام مستحبات و ترك مكروهات و همچنین رعایت اخلاقیات نمو و رشد می یابند.
عوامل زیادی در كم و زیاد شدن ایمان مؤثر است كه بعضی جنبه خارجی و بیرونی دارد ـ مثل محیط اجتماعی، اعمال فردی، معاشرتها ، قطع یا صله رحم و … ـ و تعدادی هم جنبه درونی و روحی دارد.
باید دقت كنید و ببینید در این مدت كه دچار این حالت شده‌اید، چه اتفاق و تحول تازه‌ای در زندگی بیرونی و حیات درونی شما افتاده است كه عامل این عارضه شده است. آیا محیط معاشرت و حشر و نشر شما تغییر كرده است؟ و یا كارها و اعمالی كه مسبوق نبوده اید، اكنون انجام می‌دهید، و یا اشتغال، آرزو، كینه، محبت و یا طمعی در سراپرده دل شما جای گرفته است و عرصه را بر محبت الهی تنگ كرده است؟ دو نوع محبت در یك دل واقع نمی‌شوند.
روح پیچیدگی ها و تلاطمهایی دارد كه باید با توجه و استمرار و صبر و حوصله زوایای آن را شناخت و معایب آن را درمان كرد، تا به قول مولانا، گرفتار "موجهای تیز دریای روح" نشویم.
توصیه ما این است كه علاوه بر روانكاوی و درون نگری دقیق خود و یافتن ریشه‌ها و عوامل مشكل، كمی هم بر اراده خویش فشار آورید و نگذارید رشته‌ها كاملاً قطع گردد و به عنوان یك واجب شرعی و تعبد الهی ـ كه ترك آن تابع خواست و احساس ما واقع نمی‌شودـ نماز را به جای آورید و لگام خود را به دست نفس راحت طلب كه همواره به دنبال راهی برای گریز از تكلیف است، ندهید.
امیدواریم پس از چندی شاهد آن باشیم كه جناب عالی علاوه بر انجام واجبات، توجه كامل به مستحبّات و نوافل و اذكار هم پیدا كرده و مراحل كمال را یكی پس از دیگری طی می نمائید، و پله پله تا ملاقات خدا می روید؛ و حتما چنین خواهد شد.
كامروا باشید.