پرسش

salam
chetor be shakhsi ke mojoodiyate khodavand ra zire soual mibarad barkhord konim

پاسخ

دوست گرامی!
با سلام و تحیت، به عرض می رسد كه شما در ابتدا باید بسنجید كه طرف مقابل شما چگونه شخصیتی دارد؛ و سپس با شناخت شخصیت او رفتاری متناسب با او داشته باشید.
ما در اینجا سه گروه از افرادی را كه دارای شخصیتی متفاوت هستند مطرح می كنیم تا شما طرف مخاطبتان را با آنها تطبیق داده و بسنجید. شاید بتوانید شخصیت چهارمی هم بیابید.
گروه اول: كسانی كه سطح علمی و آگاهی آنان پائین است، و به همین جهت هم تحت تأثیر سخن دیگران قرار گرفته و فریب حرفهای آنان را خورده اند. اینها فقط آنچه را از دیگران شنیده اند، نقل می كنند. این گروه غالباً با اندك تذكر و ارشادی متوجه خطا و اشتباه خود می شوند، و از راه رفته بازمی گردند، ولذا برخورد با آنها، باید اولا همراه با ملایمت و مهربانی باشد و ثانیا، معمولا صرف تذكر و اشاره برای آنها كافی است؛ به خصوص در جامعه مسلمان ایران كه گوشت و پوست ایرانی با یاد خدا عجین شده است.
گروه دوم: كسانی كه اهل استدلال و برهان و گفتگوی علمی و منطقی نیستند، و با این كه می دانند حرفشان از روی آگاهی و استدلال نیست، ولی حاضر به شنیدن پاسخ صحیح و سخن دیگران نیز نیستند. به این افراد و گفته های آنان نباید اهمیت داد؛ با آنها وارد بحث و گفتگو نشوید، ‌چرا كه با تفكر غیرمنطقی خود، نه زیر بار سخن صحیح می روند و نه برای ارزشهای اعتقادی و دینی احترامی قائلند؛ ‌و لذا وارد بحث شدن با آنها باعث مطرح شدن آنها می شود، و ارزشی ندارد. خلاصه به آنها اهمیت ندهید و رابطه خود با آنها را محدود سازید. گروه سوم: كسانی هستند كه تا حدودی از سطح آگاهی و علمی برخوردارند. اینها اگر به راستی به دنبال حقیقت باشند، با آنها می شود به صورت منطقی و عقلی مباحثه و گفتگو نمود. البته در اینجا هم شرط است كه شما از لحاظ علمی در آن سطحی باشید كه بتوانید با او مباحثه و گفتگو كنید و او را قانع و آگاه سازید، وگرنه بطور كلی وارد این مباحث نشوید، چرا كه باعث میدان دادن به كسی شده اید كه تفكرات غلط و انحرافی دارد، و می تواند آن را به دیگران انتقال دهد.
نكته قابل توجه این كه مسأله اعتقاد به وجود خالق، ‌از مسائلی است كه نیاز به سطح علمی و آگاهی آن چنانی ندارد، بلكه هر انسان عاقل و با فكری با دیدن این همه مخلوقات و موجودات، و این همه آیات و نشانه ها، ‌و این همه كرات و كهكشانها آن هم با آن نظم دقیق و حكیمانه كه در سراسر عالم هستی برقرار است، ‌به این نتیجه می رسد كه همه اینها نیاز به یك خالق و آفریننده ای دارد كه حكیم و مدبر باشد. لذا اعتقاد به خالق نیاز به فطرت سالم دارد و بس. هر كس با اندك تأملی بدان می رسد، ولو راه استدلال علمی و منطقی آن را نداند.
در نهایت آیه‌ای از قرآن كریم را متذكر می شویم كه خداوند متعال به رسول گرامی(ص( دستور می دهد با كسانی كه موضوع صحبت آنها خدا و آیات‌ الهی است، ولی نه به قصد راهیابی به حقیقت، بلكه به قصد مسخره و استهزا نمودن،‌ چگونه باید برخورد نماید: «وإذا رأیت الذین یخوضون فی آیاتنا فأعرض عنهم حتی یخوضوا فی حدیث غیره و إما ینسینك الشیطان فلا تقعد بعد الذكری مع القوم الظّالمین» یعنی وقتی كسانی را دیدی كه در مورد آیات الهی و بطور كلی راجع به خداوند و آیات او صحبت می كنند، ولی نه از این جهت كه بخواهند مجهولات خود را روشن نمایند، بلكه به قصد اینكه آیات و نشانه های الهی را به مسخره و استهزاء‌ بگیرند، از اینها دوری كن و از آنان روی بگردان تا اینكه موضوع صحبت آنها عوض شود و راجع به مسائل دیگری صحبت كنند. و اگر شیطان این مسئله را از یاد تو برد پس از متذكر شدن و به یاد آوردن هرگز با این گروه ستمگر منشین.(انعام/68)
پیروز باشید.