پرسش

به نام خدا
با عرض سلام .من دو فرزند دارم كه هر دو به سن تكلیف رسیده اند و ÷سرم كه بزرگتر است نمازظهر و عصر و شب را خیلی مقید كه به مو قع ادا كند . اما دخترم در طول روز چند با ر سفارش كنم كه نمازت را بخوان اما بهر حال می خواند .ولی نماز صبحشان اكثر قضا می شود. سوال من این است ایا من وضیفه دارم اگر انها سفارش نكنند برای ادای نماز صبح انها را بیدار كنم یا نه و دیگر اینكه بیدار كردن انها برای نماز صبح به خصوص دخترم كه در ادای نماز سستی می كند با عث می شود با میل مقید به انجام ان شوند یانه به عكس میشود.بسیا ر متشكر می شوم اگر مرا راهنما ی كنید
دعا گوی همیشه شما هستم

پاسخ

با سلام و عرض تحیت!
حساسیت شما ـ مادر گرامی! ـ برای امور دینی فرزندانتان موجب خرسندی است.
چنانچه احتمالا می دانید مستحب است فرزندان را قبل از بلوغ شرعی به نماز وادار كرد؛ و با تشویق و ترغیب، ادای نماز را برای آنها به شكل یك ملكه نفسانی درآورد.
در خصوص فرزندان باید گفت تا مادامی كه اقامه نماز برای آنان بشكل ملكه و عادت درنیامده، لازم است بر بیدار كردن و دعوت آنان بر اقامه نماز بر آنها مراقبت كرد، ولی پس از آن دیگر لازم نیست.
اما در همین بیدار كردن برای نماز صبح چند نكته درخور توجه است:
اولا، لازم نیست هنگام اذان باشد، كه شاید بلند شدن سخت تر است.
و دیگر اینكه به شكل اثباتی تدابیری بیاندیشید كه فرزندان زودتر بخوابند تا صبح زود تر بر خیزند. مهمانی های طولانی، دیدن افراطی برنامه های تلویزیون و … عواملی است كه موجب دیرخوابیدن، و در نتیجه دیربیدار شدن است. اگر به شكل آرام و كاملا طبیعی به تدریج برنامه ای در خانواده اجرا شود كه همه چیز به اندازه و منطقی باشد، و مثلا سرگرمی هایی مثل تلویزیون، كامپیوتر و … به اندازه متعادل در زندگی باشند، مطمئن باشید تأثیرات زیادی در بهبود امور معاد و معاش فرزندان خواهد داشت.
در همه اینها از تشویق به جا و مدارا و ملایمت استفاده نمائید و بدانید پدران و مادران الگوهای اجتناب ناپذیر زندگی فرزندان هستند.
به یك نكته توجه كنید، و آن این كه عامل محبت فرزند به پدر و مادر امری نیست كه به این راحتی از بین برود. شما از این عامل می بایست حداكثر استفاده را در تربیت فرزندان خود بكنید. البته در هر سن و سال باید به گونه ای عمل شود كه این محبت ضربه نخورد. محبت اگر با تربیت عجین شود معجزه می كند.
"چوب معلم ار بود زمزمه محبتی جمعه به مكتب آورد طفل گریز پای را"
با التماس دعا.