پرسش

آقا من یه پسر 16 ساله هستم هر وقت میروم سراغ آینه یا دوستانم مسخره ام میكنند یا خودم از خودم بدم میاید چون همیشه خدا یك دماغ 30 سانتی تو صورتم چسبیده .
لطفا به من بگید چیكار كنم روم هم نمیشه این مطلب رو با خانواده مطرح كنم اگر میشه راهنماییم كنید .
با تشكر از سایت خوبتان

پاسخ

سلام،
اغراق هم حدی دارد:لطفاً با یك خط كش قطر بزرگ بیضی صورتتان را اندازه بگیرید.گمان نمی كنم به 30 سانت برسد...خب حالا می توانید بگویید در چنین چهره ای چطور یك دماغ 30 سانتی وجود دارد ؟!
بسیار خوب،بیایید آشتی كنیم. اول: دماغت را با انصاف هر چه تمامتر اندازه بگیر؛ و دیگر هیچ وقت هم در مورد اندازه اش بدون تحقیق صحبت نكن.دوم: باور كن اكثریت شانزده ساله ها به دلیل شرایط خاص جسمی خود،دماغ و سایر بخش های صورتشان (به ویژه دماغ) را بی قواره یا بدتركیب می دانند. اگر عكس های یك آدم معمولی را از كودكی تا میانسالی نگاه كنید به سادگی و در همان نظر اول متوجه می شوید كه عكس های نوجوانی اش از همه بی ریخت تر بوده! حكمتش (و در واقع علتش) هم تغییراتی است كه در تمامی وجود فرد رخ داده است. ولی با گذشت دو سه سال ،چهره و اندام حالت پخته تر و قابل قبول تری می گیرد و برای صاحبش عادی تر می شود ؛به طوری كه یادم می آید یك استاد مدیریت در این مورد شوخی هم می كرد و می گفت «روزی با پیرزنی تصادف كردم و وقتی با اعتراض او مواجه شدم گفتم:خانم خیلی ببخشید. دماغ من خیلی گنده است و نمی گذارد همه جا را درست ببینم! آن خانم هم خندید و رفت.»
شما هم قبل از هر كاری دست از سر دماغتان بردارید و آن را برای مدتی به حال خودش بگذارید. اگر در بیست سالگی هنوز هم مثل الآن فكر كردید، آن وقت می توانید پولهایتان را جمع كنید و تشریف ببرید دماغتان را عمل كنید. ولی به شما گفته باشم دماغ بزرگ نشان دهنده سلامتی صاحبش است و این كه او می تواند در شرایط دشوار بهتر از دیگران نفس بكشد. ضمناً اغلب مردان بزرگ عالم دماغ های بزرگی داشته اند(مثلا: آبراهام لینكلن، ژنرال دوگل،...).
مشاور اجتماعی