پرسش

نمیدانم برای چه بعضی وقتها با خدایم ولی فردا اورا فراموش میكنم میخواهم راهی رابه من بگویید كه با خداتر شوم

پاسخ

دوست گرامی!
ضمن سلام و تشكر از اینكه سؤال خود را با ما در میان گذاشتید، و تبریك و تهنیت به جهت اینكه در این برهه از زمان كه غفلت بر انسانها چیره گشته، شما بدنبال قویتر كردن ارتباط خود با خالق جهان ـ كه غایت هدف از خلقت انسان نیز همان است ـ هستید.
بطور كلی افعالی كه انسان در ارتباط با خدای متعال انجام می دهد، و نیز حالاتی كه در همین رابطه در درون انسان پدید می آید، بستگی به میزان معرفت انسان به خدای متعال دارد.
به این جهت است كه امام رضا فرموده است: «من كان بالله أعرف كان من الله أخوف»(بحار الانوار، ج7، ص393، ج64) یعنی آن كس كه به خدا داناتر باشد، از وی ترسان تر خواهد بود.
پس هر چه آگاهی شما به خداوند متعال بیشتر گردد. به همان اندازه غفلت و فراموش كردن خداوند نیز رخت برمی بندد.
نكته مهم این است كه از ثمرات گهربار معرفت ایجاد محبت و علاقه به خداوند است. و آن نیز با توجه به نعمتهای كه خداوند به ما ارزانی داشته است، حاصل می شود.
خداوند متعال خطاب به حضرت موسی علیه السلام فرموده: مرا محبوب خلق بگردان، و دوستی مرا در دل ایشان بینداز. حضرت موسی علیه السلام عرض كرد: چگونه؟ و از چه طریقی محبت تو را در دل خلق بیندازم؟ خطاب رسید: آنان را متوجه نعمتهای بسیار كن كه به آنها داده ام.
دوست عزیز و گرامی! باید بدانیم تامل و تفكر در نعمتهای الهی معرفت انسان را بالا برده و هر چه معرفت بالا رود، محبت به خداوند نیز در قلب انسان جای می گیرد.
چه بسیار نعمتهای كه ما انسانها از آن برخورداریم، ولی اندك توجهی بدانها نداریم؛ نعمت چشم، گوش، پا، دست، معده، كبد و هزاران نعمت دیگر.
اگر خدمتهایی كه دیگران به ما كرده، و بخاطر آن احیاناً، مورد محبت ما قرار گرفته اند، و چه بسا تا آخر عمر خود را مدیون ایشان دانسته ایم، مورد مطالعه قرار دهیم، و با نعمتهای عظیم و غیرقابل شمارشی كه ولی نعمت و آفریدگار مهربان به ما عطاء كرده، مقایسه كنیم، می توانیم به عظمت نعمتهای الهی و تاثیری كه در رفع نیازهای فراوان و حیاتی و تكامل ما دارند پی ببریم.
توجه به یك نكته ضروری است، و آن این كه گاهی غفلت عارض بر انسان منشأش خود انسان می باشد. به عنوان مثال ارتباط گسترده و محكم با انسانهای غافل برای انسانی كه خود هنوز در ابتدای مسیر تكاملی است بسیار مضر و ناپسند است، زیرا انسان به گونه ای است كه از اطرافیان خود تاثیر می پذیرد. لذا است كه ارتباط با انسانهای صالح ومومنی كه دیدن ایشان انسان را به یاد خداوند می اندازد، برای رفع غفلت بسیار سودمند است.
برای توضیح بیشتر رجوع كنید به "اخلاق در قرآن"، استاد محمد تقی مصباح یزدی ج1و2، مباحث "غفلت" و "محبت".
خداوند یار و یاور شما باد.