پرسش

سلام و خسته نباشید
نمیدونم چه كسی به حرفام گوش میده.كی میخونه و چه برداشتی ازش میشه.فقط هر كی كه اینو میخونه بدونه انقدر تنها شدم كه به این جا ÷ناه اوردم.ببینید من كسی هستم كه از هر نظر تكمیلم فقط مشكلم اینه كه خودمو گم كردم.اصلا نمیدونم دنبال چیم.خدا شكر با تلاشم و كمك خدا به چیزی كه همه حسرتشو میكشن راه ÷یدا كردم و وارد دانشگاه شدم.ولی میدونید فكر میكنم به ÷وچی رسیدم.نمیدونم از زندتگی چی میخوام .نمیدونم از یك طرف میخوام خودم باشم.هر جوری دوست دارم زندگی كنم .ازاد باشم.البته اینم ذكر كنم من عقده ای نیستم تو این مسائل.خداشكر تویه خانواده ای هستم تو این مسائل دستمو خیلی باز گذاشتن و من هم به این مسئله توجه دارم.تنها مشكل من اینكه تو یه دوگانگی فكری قرار گرفتم.تو خوبی و بدی یا هر چی كه اسمشو میشه گذاشت.من میخوام خوب باشم.نمیدونم چه جوری بگم.من فكر میكنم یه تغییر باید تو زندگیم به وجود بیارم.نمیدونم چه باید باشه.كمك كنید كه دوباره برگردم به خط مستقیم.نمیگم از خط بیرون رفتم نه ولی با این طرز زندگی خودم دارم خودم از خط بیرون میندازم.
انگار بی هدف شدم.نمیدونم شاید این جوری باشه ولی دیگه خسته شدم
خواهش میكنم راهنماییم كنید
تشكر

پاسخ

دوست عزیز سلام ،
به اعتقاد من مشكل شما در این جاست كه پیر و مرشدی كه راه را به شما نشان دهد ندارید چون : هیچ كس در نزد خود چیزی نشد - هیچ آهن نزد خود تیغی نشد
توصیه می كنم پرس و جو كنید و یك كلاس آموزش اخلاق با استادی كه باب طبعتان باشد ( ترجیحاً در نزدیكی منزلتان ) پیدا كنید و به طور مرتب در كلاسها حضور یابید. به مرور ایام دروسی كه در كلاس ارائه شده و معمولاً برگرفته از كلام یا رفتار ائمه است سبب می شود مسیر زندگی خود را بیابید.
مشاور اجتماعی