تبیان، دستیار زندگی

الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَلاَ فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِي الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللّهُ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُوْلِي الأَلْبَابِ

سوره : البقرة  آیه شماره : 197

ریشه کلمه : شهر

فعل : شهر

معنی : ماه «شهرين» دو ماه اشهر و شهور جمع آن

توضیح : اصل آن چنانكه در مجمع فرموده به معنى ظهور است علت اين تسميه آن است كه با رؤيت هلال داخل شدن ماه آشكار مى‏شود. «اشهر» جمع قلّه و «شهور» جمع كثرت آن است.