تبیان، دستیار زندگی

وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ذَلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا

سوره : الكهف  آیه شماره : 82

ریشه کلمه : شدد

فعل : شدد

معنی : «شدّ» بستن، محكم کردن، نيرومند «اشُّد» (به ضم ش) جمع شدّ، حد رشد و کمال، استحكام نيروى جوانى و سنّ «شديد» سخت، محكم. جمع آن «شداد» و «اشدّاء» «اشَدّ» قوى‏تر، محكمتر «اشتداد» شديد شدن، سخت شدن

توضیح : در جوامع الجامع آمده: «اشُدّ» اجتماع عقل و كمال عقل و كمال خلق و نيرو و تميز است آن از الفاظ جمع است كه واحد ندارد. در صحاح و اقرب آن را از هيجده سالگى تا سى سالگى گفته است. در آيه 8 سوره عاديات، بعضى شديد را بخيل معنى كرده‏اند. و در مفردات راغب آمده: شديد ممكن است به معنى مفعول باشد يعنى انسان به دوستى مال بسته شده است و ممكن است به معنى فاعل باشد گويا كيسه خود را براى دوستى مال بسته است.