تبیان، دستیار زندگی

وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ ربَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ

سوره : آل عمران  آیه شماره : 147

ریشه کلمه : امر

فعل : اَمْر

معنی : دستور، فرمان، (جمع اوامر) کار، چيز، موضوع، مسئله (جمع امور) «امّارَة»، مبالغه و بسيار امرکننده است. «ايتمار»، قبول امر و مشورت [قصص:20]

توضیح : امر يا قولى است و يا فعلى، قولى به معنى دستور و فعلى به معنى كار و چيز است. در آياتى نظير [هود:97] ظاهراً هر دو امر، مراد است. مراد از اولى الامر، امامان اهل بيت مي باشند گرچه احتمالهاي ديگري نيز داده شده از قبيل: امر به معروف كنندگان و فقها و اهل دين و اطاعت کنندگان خدا.

إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا

سوره : الكهف  آیه شماره : 10

ریشه کلمه : امر

فعل : اَمْر

معنی : دستور، فرمان، (جمع اوامر) کار، چيز، موضوع، مسئله (جمع امور) «امّارَة»، مبالغه و بسيار امرکننده است. «ايتمار»، قبول امر و مشورت [قصص:20]

توضیح : امر يا قولى است و يا فعلى، قولى به معنى دستور و فعلى به معنى كار و چيز است. در آياتى نظير [هود:97] ظاهراً هر دو امر، مراد است. مراد از اولى الامر، امامان اهل بيت مي باشند گرچه احتمالهاي ديگري نيز داده شده از قبيل: امر به معروف كنندگان و فقها و اهل دين و اطاعت کنندگان خدا.

وَأَمَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُ جَزَاء الْحُسْنَى وَسَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا يُسْرًا

سوره : الكهف  آیه شماره : 88

ریشه کلمه : امر

فعل : اَمْر

معنی : دستور، فرمان، (جمع اوامر) کار، چيز، موضوع، مسئله (جمع امور) «امّارَة»، مبالغه و بسيار امرکننده است. «ايتمار»، قبول امر و مشورت [قصص:20]

توضیح : امر يا قولى است و يا فعلى، قولى به معنى دستور و فعلى به معنى كار و چيز است. در آياتى نظير [هود:97] ظاهراً هر دو امر، مراد است. مراد از اولى الامر، امامان اهل بيت مي باشند گرچه احتمالهاي ديگري نيز داده شده از قبيل: امر به معروف كنندگان و فقها و اهل دين و اطاعت کنندگان خدا.

وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ وَأَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ وَمِنَ الْجِنِّ مَن يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَمَن يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ

سوره : سبأ  آیه شماره : 12

ریشه کلمه : امر

فعل : اَمْر

معنی : دستور، فرمان، (جمع اوامر) کار، چيز، موضوع، مسئله (جمع امور) «امّارَة»، مبالغه و بسيار امرکننده است. «ايتمار»، قبول امر و مشورت [قصص:20]

توضیح : امر يا قولى است و يا فعلى، قولى به معنى دستور و فعلى به معنى كار و چيز است. در آياتى نظير [هود:97] ظاهراً هر دو امر، مراد است. مراد از اولى الامر، امامان اهل بيت مي باشند گرچه احتمالهاي ديگري نيز داده شده از قبيل: امر به معروف كنندگان و فقها و اهل دين و اطاعت کنندگان خدا.

وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ وَلَكِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِي بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ

سوره : الشورى  آیه شماره : 52

ریشه کلمه : امر

فعل : اَمْر

معنی : دستور، فرمان، (جمع اوامر) کار، چيز، موضوع، مسئله (جمع امور) «امّارَة»، مبالغه و بسيار امرکننده است. «ايتمار»، قبول امر و مشورت [قصص:20]

توضیح : امر يا قولى است و يا فعلى، قولى به معنى دستور و فعلى به معنى كار و چيز است. در آياتى نظير [هود:97] ظاهراً هر دو امر، مراد است. مراد از اولى الامر، امامان اهل بيت مي باشند گرچه احتمالهاي ديگري نيز داده شده از قبيل: امر به معروف كنندگان و فقها و اهل دين و اطاعت کنندگان خدا.