تبیان، دستیار زندگی

به نام خداوندی كه نه جزء عبادت را در طلب روزی حلال قرار داد.

 سلام به شما و همه ی كسانی كه از حرام دوری می كنند.
امام سجاد علیه السلام سحرگاه در طلب روزی از منزل خارج شد.
به ایشان گفتند: یابن رسول الله كجا می روید؟
فرمود: از منزل بیرون آمدم تا برای خانواده ام صدقه بدهم.
عرض كردند: چگونه؟
فرمود: هر كس از راه حلال روزی به دست آورد، در پیشگاه خداوند برای او صدقه محسوب می شود.

 برگرفته از كتاب داستان های بحار الانوار ج 1.

به نام خداوندی كه به هر كس بخواهد عطا می كند...

و با سلام به همه ش م ا دوستان عزیز و گ ر ا م ی.

 ابواسماعیل می گوید: به امام باقر علیه السلام عرض كردم فدایت شوم، شیعه در محیطی كه ما زندگی می كنیم بسیار زیاد است.

امام علیه السلام فرمود:

 آیا توانگر به فقیر توجه دارد؟

آیا نیكوكار از خطاكار درمی گذرد؟

 و آیا نسبت به یكدیگر همكاری و برادری دارند؟

 عرض كردم نه.

حضرت علیه السلام فرمود: آن ها شیعه نیستند. شیعه كسی است كه این كارها را انجام دهد.

برگرفته از كتاب قصه های تربیتی چهارده معصوم، اصول كافی، حق المومن علی اخیه، حدیث 11.

با سلام به همه شما دوستان عزیز

و به نام خدایی که بیش تر از اون چه فکر کنیم کریمه...

 روزی پیامبر اکرم به طرف آسمان نگاه می کرد، تبسمی نمود، شخصی به حضرت گفت: یا رسول الله، ما دیدیم به سوی آسمان نگاه کردی و لبخندی بر لبانت نقش بست، علت آن چه بود؟

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

آری به آسمان نگاه می کردم، دیدم دو فرشته به زمین آمدند تا پاداش عبادت شبانه روزی بنده با ایمانی را که هر روز در محل خود به عبادت و نماز مشغول می شد، ولی او را در محل نماز خود نیافتند. او در بستر بیماری افتاده بود.

فرشتگان به سوی آسمان بالا رفتند و به خداوند متعال عرض کردند:

ما طبق معمول برای نوشتن پاداش عبادت آن بنده با ایمان به محل نماز او رفتیم ولی او را در محل نمازش نیافتیم، زیرا در بستر بیماری آرمیده بود.

خداوند به آن فرشتگان فرمود:

تا او در بستر بیماری است، پاداشی را که هر روز برای او هنگامی که در محل نماز و عبادتش بود، می نوشتید، بنویسید. بر من است که پاداش اعمال نیک او را تا آن هنگام که در بستر بیماری است، برایش در نظر بگیرم

برگرفته از داستان های بحار الانوار ج 1

به نام خدا و با عرض سلام به همه شما دوستان
توفیقی دوباره نصیب شد تا بنویسم و خدا را شاکرم.
درباره قبل از ازدواج، به طور مختصر مطلبی را نوشته بودم و اکنون نیز به طور مختصر درباره ی بعد از ازدواج می گویم:
پس از ازدواج، راز نگهداری و هر حرفی را نزدن یکی از کلیدی ترین مسائل است.
اولین مسأله، درباره ی رازهای شخصی است.
یعنی آن چه هر یک از زن و مرد در زندگی خصوصی خود و در دوران مجردی داشته اند. به نظر شما آیا باید تمام این رازها به بهانه ی عشق، گفته شود؟
واقعیت این است که هر کدام از ما ممکن است مرتکب اشتباهاتی شده باشیم. و می دانیم که بزرگ ترین گناهان را نیز خداوند متعال می بخشد و تنها گناهی که نابخشودنی است شرک است. و اگر تنها در این موارد با خدای خود صحبت کنیم و بخواهیم این ها را ببخشد و بپوشاند بسیار بهتر از این است که با کسی دیگر صحبت کنیم.
و سؤالی که مطرح است این که کسی می گوید خوب شوهر من هم گناهان و خطاهایی داشته است و من آنان را می دانم یا این که او برای من تعریف می کند و برای همین، من هم می خواهم بگویم تا اولا خالی شوم و سبک شوم و ثانیا بگویم که من هم آن قدرها پاک نیستم.
و در جواب باید بگوییم که هر یک از ما تا می توانیم باید پاکی خود را حفظ کنیم و به سخنان واهی و پوچ که می خواهد ارزش ما را نزد خود و دیگران حتی نزدیک ترین اشخاص کم کند گوش ندهیم، به طور مثال اگر شوهر شما و یا همسر شما نداند که شما چه اشتباهی  را انجام داده اید، با شما با احترام بیشتری رفتار می کند و شما نیز همینطور ولی وقتی که فهمید رازهای شما را، آیا می تواند دقیقا همان احترام را بگذارد و آیا رفته رفته از احترام و کرامت کاسته نمی شود.
در مطلب بعدی ادامه می دهم...

بسم الله الرحمن الرحیم
در ابتدا به آقای سلحشور به عنوان کاربر نمونه تبریک عرض می کنم. و امیدوارم در تمامی مراحل زندگی نمونه باشند.
چه خوب است هر کدام از ما در کارهای زندگی مان نمونه باشیم: اوقاتمان را تلف نکنیم، به بیهودگی نگذرانیم، با خوبان باشیم و از بدان جدا شویم، قرآن را کنار نگذاریم و بلکه آن را بخوانیم، و احکام خود را از رساله ی مرجع تقلیدمان مطالعه کنیم تا وضو و نماز و مانند آن را به طور صحیح انجام دهیم و ...
نظر شما چیه؟

بسم الله الرحمن الرحیم

امام صادق علیه السلام می فرمایند از علی علیه السلام پرسیدند که داناترین مردم کیست؟ و ایشان جواب دادند :

کسی که دانش مردم را به دانش خود بیفزاید. خصال ج 1 ص 5