إیاک وَالهَذَرَ فَمَن کثُرَ کلامُهُ کثُرَت آثامُهُ زنهار از پُرگویى ؛ زیرا هر که پُرگو باشد ، گناهانش بسیار شود
إنَّ اللهَ یُحِبُّ الحَییَّ الحَلیمَ. همانا خداوند انسان با حیا و بردبار را دوست دارد.
لا تَصفُو الخِلَّةُ مَعَ غَیرِ اَدیبٍ دوستى با شخص بى ادب ، صمیمانه نخواهد شد.
إنَّ حَدِیثَنا یُحیِی القُلُوبَ به راستی که حدیث ما (اهل بیت) دلها را زنده می‌کند
مَنِ اتَّقَى اللَّهَ اَحَبَّهُ النَّاسُ هر کس تقواى الهى پیشه کند، مردم او را دوست خواهند داشت
لَیسَ مِنَ الاَدَبِ اِظهارُ الفَرَحِ عِندَ المَحزونِ شادى کردن در حضور غمگین، از ادب به دور است
بُکاءُ المُؤمِنِ مِن قَلبِهِ وَ بُکاءُ المُنافِقِ مِن هامَّتِهِ گریه مؤمن از (درون) دل اوست و گریه منافق از (ظاهر و) سرش
اِنَّ النّاسَ اِلى صالِحِ الادَبِ اَحوَجُ مِنهُم اِلَى الفِضَّةِ وَ الذَّهَبِ مردم، به ادب (فرهنگ و تربیتِ) درست ، نیازمندترند، تا به طلا و نقره.
اِنَّ البَلاءَ لِلظّالِمِ اَدَبٌ وَ لِلمُؤمِنِ اِمتحانٌ وَ لِلانبیاءِ دَرَجَة وَ لِلاولیاءِ کرامَة بلا براى ظالم مایه ادب، براى مؤمن آزمایش و براى پیامبران مایه ترفیع درجه و براى اولیا بزرگوارى است.
