تبیان، دستیار زندگی

ایسنا:حجت‌الاسلام و المسلمین شهریاری، رییس مركز آمار و فن‌آوری اطلاعات قوه‌قضائیه گفت: بر اساس آمار در طول شش ماه از هر 100 پرونده كه وارد دستگاه قضایی می‌شود 97 پرونده از این دستگاه خارج می‌شود یعنی 3 درصد عقب‌افتادگی داریم و این یعنی در هر 6 ماه 3 درصد به آمار پرونده‌های قوه‌قضائیه اضافه می‌شود.

شهریاری طی سخنانی در نخستین همایش آمار جنایی 10 اتهام اول پرونده‌های كشور در شش ماهه‌ نخست سال‌جاری را سرقت، ضرب و جرح، ایجاد صدمه،‌ توهین، نگهداری مواد مخدر، استعمال مواد مخدر، تخریب، تهدید، صدور چك بلامحل و قاچاق مواد مخدر عنوان كرد.

شرق:جعفر اهل جزیره‌ است، محله‌ای محصور در میان ریل‌های راه‌آهن كه به همین دلیل نام جزیره گرفته است. 35‌ساله است و تحصیلاتش تا آنجایی كه می‌تواند نام خود و اعضای خانواده‌اش را بنویسد و امضا كند. همین حد از سواد را هم در زندان یاد گرفته است، وقتی كه به جرم قاچاق موادمخدر بازداشت و روانه زندان شد. او در واقع یك مشاور و برنامه‌ریز است، مشاور قاچاقچیانی كه می‌خواهند مواد خود را جابه‌جا كنند و او به آنها می‌گوید كه چطور این كار را انجام دهند. از كدام راه‌ها بروند، چطور برنامه‌ریزی كنند و مهم‌تر از همه مواد خود را چگونه «جاسازی» و حمل كنند. قرار نیست كه چهره‌اش را ببینم خودش را این‌طور توصیف می‌كند «لاغرم، با صورتی استخوانی و موهای كوتاه و همیشه ته ریش دارم.»
 
البته این را هم اضافه می‌كند كه خیلی به این حرف‌های من اعتماد نكن چون برخی جاها را عمدا بهت دروغ می‌گویم یا راستش را نمی‌گویم، اما لاغر بودنش را راست می‌گفت، این را بعد از ضربه‌ای كه به شوخی به پشتم زد تا بپرسد كه ترسیده‌ام یا نه متوجه شدم. درآمدش از همین راه است و «خوب هم است». تنها با یك خط تلفن كار می‌كند و گاهی برنامه‌ریزی برای انتقال یك محموله تا یك ماه وقتش را می‌گیرد. در باقی موارد ترجیح می‌دهد كه به كار مكانیكی بپردازد كه یكی از علاقه‌هایش است و البته فوتبال كه می‌گوید بازیكن قابلی در آن است. فیلم هم زیاد می‌بیند و گاهی اوقات ایده‌هایش را برای حمل و جابه‌جایی مواد را از آنها می‌گیرد. نزدیك 10سال است كه در كار قاچاق است و این روزها برای خود اسم و رسمی به هم زده است كه گاهی باعث دردسرش می‌شود.
 
ماموران بسیاری در اداره آگاهی یا بخش‌های مبارزه با موادمخدر می‌شناسندش و هرازچند‌گاهی نیز باید به آنها رجوع كند. معتقد است كه با آموزش‌هایی كه ظاهرا ماموران در سال‌های اخیر دیده‌اند كار قاچاق سخت‌تر شده است اما هنوز هم راه‌های بی‌شماری برای ترانزیت است كه تنها باید كشف شوند. می‌گوید كه حتی در مواقع بیكاری هم به راه‌های ترانزیت فكر می‌كند و این شغل «یك جورهایی» برایش به سرگرمی هم تبدیل شده است.
 
آنقدر درگیر این موضوع است كه گاهی پیش آمده كه همزمان با پیشنهاد مشتری، نقشه را ارایه كرده، چرا كه از قبل نقشه را داشته است. بسیاری از نقشه‌هایش بار اول لو رفته است و بسیاری بعد از چند بار. جعفر معتقد است كه بهترین نقشه‌ها هم یك عمری دارند و بالاخره لو می‌روند. زیرا اگر توسط رقبا به پلیس لو داده نشود یا حمل‌كننده‌ها در دام ماموران اطلاعاتی نیفتند، هم باز لو می‌روند.
 
می‌گوید، یك‌بار با استفاده از یكی از همین نقشه‌های لو رفته توانسته كه محموله‌ای 30 كیلویی را از كرمان به تهران منتقل كند، «من مواد را فقط مقابل چشم مخفی كردم». معمولا پولش را وقتی می‌گیرد كه نقشه را می‌دهد، اما شده است كه بخشی از پول را بعد از موفقیت انتقال گرفته كه البته این موارد مربوط به محموله‌های سنگین است، «هركسی می‌داند كه این طور كار كردن گران‌تر هم هست». رقم دقیقی از میزان و حجم قاچاق موادمخدر به ایران وجود ندارد، اما چندی قبل وزارت خارجه آمریكا در گزارش سالانه خود این رقم را در حدود هزارو 500 تن اعلام كرد.
 
این رقم معادل 40‌درصد تولید قاچاقچیان در كشور افغانستان است. آمارهای ایران نیز نشان می‌دهد كه یك سوم این مواد توسط نیروی انتظامی و نهادهای امنیتی كشف و ضبط می‌شود. در سال 2010 ایران با كشف 408تن موادمخدر برای سی‌‌امین سال متوالی بیشترین كشفیات موادمخدر در دنیا را به خود اختصاص داد. پلیس می‌گوید، 70‌درصد این كشفیات با كارهای اطلاعاتی است كه «جعفر» آن را بزرگ‌ترین چالش پیش رو برای حمل مواد می‌داند. او می‌گوید، «خبر دارم كه گاهی اوقات كار نفوذ چنان تمیز و دقیق برنامه‌ریزی و انجام شده كه قاچاقچیان محموله را با اعتماد كامل به دست مامور سپرده‌اند.»

به گفته این برنامه‌ریز قاچاق محموله‌های موادمخدر، افراد زیادی هستند كه این كار را انجام می‌دهند و البته بیشتر از آنها تعداد ماموران پلیسی است كه آموزش می‌بینند كه محموله‌ها را كشف كنند و این نبردی است خستگی‌ناپذیر بین آنها كه می‌خواهند محموله‌هایشان به مقصد برسد و آنها كه وظیفه دارند، مقابله كنند. در این میان دومیلیون معتادی هستند كه هر از چندگاهی برتری یكی از طرفین را در قیمت و كیفیت اجناس مصرفی حس می‌كنند.
 
جعفر می‌گوید كه چون به صورت طبیعی هر از چندگاهی شیوه‌های قاچاق دچار تغییر می‌شود، زمان‌هایی هست كه آنها از پلیس جلوتر هستند كه البته این زمان‌ها هم اكنون به دلیل هوشیارتر شدن پلیس به شدت كاهش پیدا كرده است. اما به هر دلیلی معتادان این روزهای كشور، مواد خود را ظرف مدت میانگین 21 دقیقه (برآورد ستاد مبارزه با موادمخدر) به دست می‌آورند و قیمت آن نیز در بیشتر مواقع سیر نزولی دارد كه نشان‌دهنده اعتماد مصرف‌كننده به وجود ثبات بازار است.»
 
پلیس هم تلاش‌اش را می‌كند؛ این جمله جعفر است كه این‌طور ادامه پیدا می‌كند: «اما قبول كنیم كه قاچاقچیان معمولا یك قدم جلو هستند و ابتكار عمل را در دست دارند و این كار پلیس را سخت می‌كند.» برخی از شیوه‌های قاچاق كه توانستم به آنها دست پیدا كنم، نشان می‌دهد كار پلیس در مبارزه با موادمخدر چه میزان سخت است و در میان این شخصیت‌های منفی فیلمنامه‌های سینمایی و تلویزیونی گاهی چه خلافكاران باهوشی وجود دارد. كسانی كه پول می‌گیرند تا بار را با كمترین هزینه و مطمئن به سرمنزل برسانند. آنها برنامه‌ریزهای قاچاق موادمخدر هستند و جعفر یكی از آنهاست؛ مردی كه بچه جزیره است اما در شهر كار می‌كند.

هرویین در تاروپود فرش
یكی از ماموران امنیتی با نفوذ به یك شبكه قاچاق موادمخدر موفق به كشف روشی شد كه بعدها با نام «فرش‌های هرویینی» شهره شد. این مامور به منظور كار دیگری در پوشش یك فروشنده عمده مواد وارد باند شده بود و در طول كار خود متوجه روشی شد كه قرار بود با استفاده از آن هرویینی به ارزش 5/2 میلیون دلار قاچاق شود. در این روش قاچاقچیان، هرویین را درون نی نوشیدنی ریخته و با مسدود كردن طرفین آن، نی‌ها را در لابه‌لای تاروپود فرش‌های ابریشمی جاسازی می‌كردند. فرش‌ها نیز به عنوان محموله‌های صادراتی یا محموله‌های فروخته‌شده به خارج از كشور یا شهرهای بزرگ ترانزیت می‌شد. برای این شیوه قاچاق، زمان بسیاری صرف می‌شد كه بیشتر آن شامل زمان مورد نیاز برای بافت فرش می‌شد. نی‌ها پس از دریافت محموله از لابه‌لای فرش خارج شده و بسته‌بندی و به بازار مصرف روانه می‌شدند.

لباس‌های هرویینی
یكی از روش‌های قدیمی قاچاق تریاك یا هرویین روشی بوده كه در آن قاچاقچیان هرویین یا تریاك را به صورت مایع درآورده و لباس‌های ورزشی یا رسمی (اعم از كت و شلوار، پیراهن، كراوات و...) را به این مواد آغشته كرده و بعد آنها را تحت عنوان یك شركت پوشاك بسته‌بندی و ترانزیت می‌كردند. دریافت‌كنندگان نیز در محل این لباس‌ها را دوباره جوشانده و مواد را از آنها جدا می‌كردند. مخدرهای مایع‌شده پس از طی فرآیندی مجدد جامد و قابل مصرف می‌شدند. ما نمی‌دانیم كه با این شیوه قاچاقچیان چندبار از دست پلیس گریخته و چه میزان مواد را با موفقیت جابه‌جا كردند، اما در نمونه‌ای كه كشف شد، ماموران با سه كامیون پر از جعبه‌های پیراهن آغشته به تریاك روبه‌رو شده بودند. معمولا برای مایع كردن مواد از ماده شیمیایی «انلیداستیك» استفاده می‌شود.

كتاب
شیوه قاچاق كتابی از مرسوم‌ترین روش‌های قاچاق محموله‌های كم‌حجم است كه با وجود كشف چندباره هنوز هم توسط افراد استفاده می‌شود. در این روش معمولا مواد در لابه‌لای صفحات كتاب جاسازی می‌شود. استفاده از عطف كتاب، فضای میان جلد گالینگور شده و جلد معمولی كتاب یا حتی خیلی علنی‌تر در میان صفحات از روش‌های مرسوم است. در این روش معمولا مصارف شخصی یا محموله‌های در وزن‌های پایین قاچاق می‌شود اما در یك نمونه گمرك محموله‌ای به ارزش 750 كیلو كشف كرد. در روش كتابی قاچاقچیان بیشتر تمایل به كتب مذهبی دارند كه به خصوص در كشورهای مسلمان حساسیت كمتری را برانگیخته و ماموران در مقابل این كتب معمولا سهل‌گیرانه‌تر رفتار می‌كنند. مفاتیح‌الجنان، قرآن كریم، انجیل، صحیفه سجادیه از جمله كتبی است كه تاكنون با سوءاستفاده از ارزش معنوی‌شان از آنها به‌عنوان ابزار قاچاق استفاده كنند. در یك مورد قاچاقچیان قصد داشتند محموله‌ای به وزن پنج‌كیلو را از طریق یك كتاب مذهبی از كشور خارج كنند. آنها با مایع كردن تریاك اقدام به نوشتن آیات مذهبی كرده بودند كه جوهر آنها تریاك بود.

گردو، پسته و تریاك
این روش، بیشتر یك روش گمركی به شمار می‌آید. روش پر زحمتی كه استفاده می‌كنند تا محموله‌هایی در ابعاد چند 10كیلو جابه‌جا شود. در این شیوه از ترانزیت، مغز خشكباری نظیر گردو، فندق و پسته تخلیه می‌شود و به جای آنها انواع مواد به خصوص تریاك گذاشته می‌شود و در بسته‌بندی‌های صادراتی به كشورهایی نظیر مالزی ارسال می‌شود. برای نخستین بار این روش توسط یكی از ماموران قدیمی گمرك كشف شد. جاسازی موادمخدر در داخل هندوانه هم از جمله شاخه‌های این روش محسوب می‌شود. در یك مورد ماموران بیش از 13 كیلو تریاك در یك محموله راهی شده به سمت تهران را كشف كردند.

شیشه در مبل
این شیوه را پلیس به صورت رسمی گزارش كرده است. چندی قبل رییس‌پلیس مبارزه با موادمخدر ناجا از دستگیری قاچاقچیانی خبر داد كه از شیوه جالبی در جابه‌جایی محموله‌های خود استفاده می‌كردند. آنها با خریداری مبل‌های دست دوم، روكش آنها را عوض كرده و در حین این تعویض در مبل‌ها شیشه جاسازی می‌كردند. بعدها رییس‌پلیس مبارزه با موادمخدر هرمزگان هم از كشف كانتینری خبر داد كه در پوشش جابه‌جایی چیپس مبادرت به حمل موادمخدر از نوع شیشه می‌كرد، به گفته او، عوامل این محموله با ظرافت خاصی در هر كارتن یك بسته از بسته‌های چیپس را با موادمخدر از نوع «شیشه» پركرده بودند، این بسته‌های چیپس حاوی 273 كیلو شیشه بودند.

هرویین در باتری‌های قلمی
این روش به صورت اتفاقی توسط یك سرباز وظیفه كشف شد. او نیز هنگامی به محموله ظاهرا قانونی باتری‌های قلمی شك كرد كه در كف كانتیر اندكی پودر سفید رنگ مشاهده كرد، این سرباز با گزارش این تردید به مقام مافوق خود پرده از روشی برداشت كه برخی معتقدند روش هوشمندانه‌ای بوده است. در این شیوه داخل تمامی باتری‌های قلمی تخلیه شده و به جای آنها بسته‌های هرویین قرار گرفته بود. در این میان ظاهرا یكی از بسته‌ها پاره شده و به هر شكلی مقداری از مواد كف كامیونت پخش شده بود كه همین عامل باعث لو رفتن نزدیك به 200كیلو هرویین شد. جعفر می‌گوید كه همیشه از این اتفاق‌ها پیش می‌آید و گاهی بهترین نقشه‌ها نیز با یك بی‌دقتی به ظاهر كوچك لو می‌رود. محموله‌های زیادی هر روز در كشور لو می‌روند یا پلیس موفق می‌شود آنها را كشف كند اما با این حال محموله‌های بسیاری هم سالم به مقصد می‌رسند.
 
«محموله‌های سبز» (نامی كه جعفر به محموله‌های رسیده به مقصد می‌دهد) حاوی آنقدر مخدری هستند كه بازار را همیشه تامین كند و این محصول نقشه افرادی چون جعفر است كه پول می‌گیرند تا برنامه‌ریزی قاچاق كنند. برای آنها هر چیزی در وهله اول می‌تواند بالقوه یك ابزار قاچاق باشد، از گردو و پسته گرفته تا ماشین لباسشویی و جسد انسان. برای امثال جعفر سالم رسیدن هر محموله‌ای نشانی از پیروزی است. آنها متخصصان یافتن بهترین راه برای فرار از دست پلیس هستند. آنها برنامه‌ریزان قاچاق هستند.

ایسنا : این منبع آگاه در شورای ملی انتقالی لیبی در گفت‌وگو با روزنامه لبنانی اللواء، عنوان داشت: امام موسی صدر در سال 1978 توسط نیروهای وابسته به نظام معمر قذافی، رهبر سابق لیبی ربوده شد.

وی در ادامه افزود: اطلاعاتی كه من در دست دارم، نشان می‌دهد كه صدر در تابستان 1998 به مرگ طبیعی درگذشته است. وی در آن زمان در زندان مركزی طرابلس كه زیر زمین قرار داشت، به سر می‌برد.

این منبع آگاه لیبیایی همچنین تاكید كرد، امام موسی صدر در آن زمان در زندان زیرزمینی و دقیقا در سلولی كه زیر اتاق مسئول زندان قرار داشت، نگهداری می‌شد و گفته می‌شد كه وی در شرایط جسمی بسیار بدی قرار داشت.

وی در ادامه افزود: پیكر امام موسی صدر در سردخانه این زندان بنا به دستور شخص معمر قذافی و یا دستور معاونان ارشد وی نگهداری می‌شد.

این منبع آگاه همچنین تاكید كرد: تحقیقات اولیه نشان داد كه پیكر امام موسی صدر تا نخستین روزهای آغاز انقلاب لیبی در سردخانه زندان مركزی طرابلس قرار داشت، این بدان معناست كه پیكر وی نزدیك به 13 سال در این زندان نگه داشته شده است.

وی در ادامه افزود: دلایل این مساله همچنان برای ما نامعلوم است كه چرا پیكر وی تا آن زمان نگهداری شده است.

این منبع آگاه لیبیایی در خصوص مكان نگهداری پیكر امام موسی صدر در شرایط كنونی و عدم اعلام چنین اطلاعاتی به صورت رسمی عنوان داشت: تحقیقات صورت گرفته از سوی مسئولان لیبیایی در خصوص پرونده امام موسی صدر نشان می‌دهد كه پیكر وی از سردخانه زندان مركزی طرابلس همزمان با آزادی زندانیان لیبیایی و نزدیك شدن انقلابیون به طرابلس خارج شده است.

وی در ادامه افزود: مشخص است كه این اقدام با دستورات صادره از سوی قذافی توسط مسئولان زندان صورت گرفته تا نشانه‌های جنایت انجام شده توسط رژیم سابق طی بیش از 30 سال مخفی بماند.

این منبع آگاه لیبیایی همچنین تاكید كرد: براساس دلایل و اظهارات شاهدان عینی پیش‌بینی می‌كردیم كه پیكر امام موسی صدر در یكی از قبرستان‌های اطراف طرابلس دفن شده باشد. بعد از بررسی این منطقه به همراه مسئولان سابق زندان مركزی طرابلس قبرستان مذكور پیدا شد. در حال حاضر به دنبال تعیین هویت قربانیان مدفون شده در این قبرستان و همچنین پیكر امام موسی صدر هستیم.

وی در ادامه افزود: تاكنون هیچ اثری از دو تن از همراهان امام موسی صدر یعنی محمد یعقوب و عباس بدرالدین در خصوص محل بازداشتشان و یا سرنوشتشان به دست نیامده است.

این منبع آگاه لیبیایی همچنین تاكید كرد: ما هنوز نمی‌دانیم كه این افراد در زندان مركزی طرابلس بازداشت شده بودند و یا آنكه به محض ربوده شدن كشته شده‌اند.