تبیان، دستیار زندگی

در ایام حج روزی در کنار قبرستان بقیع مدینه بودیم. دیدم یکی از این وهابی ها برای اینکه عاشقان ائمه(علیه السلام) را از قبور آن ها در بقیع دور کند، تسبیحی را در دست می گیرد و می اندازد پایین، سپس رو به حضرت امام حسن مجتبی(علیه السلام) می کند و می گوید:

درد مندان مستمندان را بگویید 

                                                                                مصلح عالم،پناه بی پناهان خواهد آمد 

سخت آمد طول غیبت بر تو می دانم مخور غم

                                                                           موقع افشای این اسرار پنهان خواهد آمد

تلخی هجران شود شیرین به روز وصل یاران

                                                                           صبح صادق از پی شام غریبان خواهد آمد

کاخ های ظلم ویران می شود بر فرق ظالم

                                                                           مهدی موعود غمخوار ضعیفان خواهد آمد

                                       برای تعجیل در ظهور آقا  صلوات

این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور پس چرا یار نیامد،

سالها منتظر سیصد و اندی مرد است.

آنقدر مرد نبودیم که اگر آمد یارش باشیم؟

اگر شما آقا را دیدید و ما ندیدیم روی آقا را از طرف ما ببوسید.

عالم همه غرق انتظارست بیا

صد شاخه به امید بهارست بیا

از طعنه و زخم دشمنانت ایدوست

در دیده ما هزار خارست بیا

رسول خدا (ص)می فرماید:
دورکعت نماز در دل شب ازدنیا و آنچه در آن است نزد من محبوبتر است

شب یک جمعه‌ی دلگیر

دلم گفت بگویم ، بنویسم

که چرا عشق به انسان نرسیدست

و چرا آب به گلدان نرسیدست

و هنوزم که هنوز است

غم عشق به پایان نرسیدست

بگو حافظ دلخسته زشیراز بیاید ، بنویسد

که هنوزم که هنوز است

چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیدست

چرا کلبه احزان به گلستان نرسیدست

شب این جمعه‌ی دلگیر

وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس

تو کجایی گل نرگس ... 

یابن الحسن (عج)

بی تو ای آرام دل در دل قراری نیست نیست      روز و شب مارا به غیر ناله کاری نیست نیست

بر سر راهی که رفتی مینویسم روی خاک        هیچ دردی چون غم چشم انتظاری نیست نیست

در کنار سفره ی تو ریزه خواری می کنم           ر نه هرگز در مرامم ریزه خواری نیست نیست

معصیت دارایی عشق مرا تاراج کرد              این گدا دیگر همان که دوست داری نیست نیست

از خجالت دوست دارم گم شوم در شهرها                   لیک میداند دلم راه فراری نیست نیست

مولای من،سلام

مهدی جان!

سوالی ساده دارم از حضورت!آیا زنده ام وقت ظهورت؟

اگر تو آمدی من رفته بودم،اسیر ماه و سال و هفته بودم!

دعایم كن دوباره جان بگیرم

بیایم در حضور تو بمیرم.

آقا جان!یابن الحسن!

شما را به جان مادرت،آن مادر غم پرورت ما را مرانی از درت.

گرچه ندیده دیده ام چهره دلربای او

دل به درون سینه ام می تپد از برای او

دیده چو می نهم به هم در نظرم عیان شود

قامت دلربای او،چهره آشنای او