مجله خط خطی:

- همیشه دوس داشتم هدف باشم و وسیله رو توجیه کنم. (صالح پژمان)

- همیشه دوست داشتم حسینی بای بودم. مردم می دیدنم دلار ۳۰۰۰ هزار تومنی یادشون می رفت. (پژمان راهبر)

- بعضی هام هستن که اول تیر رو پرت کنند، هر جا خورد یه دایره قرمز دورش می کشن و می گن: دقیقا می خواستم بزنم همین جا. (محمدعلی مومنی)

- شیرکاکائو تموم شد. برم ته قوطیش آب بچرخونم بخورم دویست تومن صرفه جویی بشه. (حسین رحمانی)

- در راستای فیلترینگ سایت های قیمت ارز و سکه، زین پس به جای واژه زشت و مستهجن سکه از: س… ک… ه و به جای واژه منحوس دلار از : د… ل… ا… ر استفاده شود. اینجوری مورس زدنتون هم تقویت می شه. (پرناز امیری)

- من اگه جای برد پیت بودم، دوست داشتم جای جانی دپ بودم! (کامبیز نمازی)

- چرا من خوابم نمیاد؟ چرا اکثر دوستام بیدارن؟ چرا ما جوونا داریم اینجوری زندگی می کنیم؟ چرا شب و روزمون یکی شده؟ چرا ساز روزگارمون کوک نیست؟ چرا آفتاب می زنه؟ چرا می چرخه زمین؟ در حال حاضر عشق هم که نداریم اون بگه حداقل یکی از شماها بگین چرا؟ شما فقط بگین همین. (سعید نقدی)

- یکی از علائم بیماری سادیسم اینه که می گه: می شه یه چیزی بپرسم؟ بعد می گه چی و اینا؟ می گه: هیچی بی خیال! (نازنین رزم آهنگ)

- فقط توی ایرانه که می تونید یه ماشین بخرید، یکی دو سال باهاش عشق کنید یه دو سه بار هم باهاش تصادف کنید بعد با یه سود حدودا ۵۰ درصدی اون رو بفروشید. (رسول مجیدی)

- دلم می خواد اون کسی رو که اسکناس پاره رو با چسب برق می چسبونه ببینم! (فرزانه برمایون)

- همه دخترها دست کم یک بار در این شرایط بوده اند «تیپ و قیافه ش خوب نیس، ولی پسر خوبیه» (آنالی اکبری)

- اونقدر عادت کردیم که تهدیدها رو تبدیل به فرصت کنیم، دیگه اصلا با فرصت خالی حال نمی کنیم. (محمدعلی رمضانپور)

- هنوز هم موفق ترین رژیم غذایی برای من، همین تو دادن شکم در لحظات حساس است. (محمدعلی رمضانپور)

- وقتی می بینم دری دارد می رود که محکم بسته شود، بیشتر ترجیح می دهم گوش هایم را بگیرم تا بروم و مانع بسته شدنش شوم. (برنا مهاجر)

- در خبرها به نقل از یکی از آقایان آمده: «اگر پسری دختری را به خوردن ساندویچ و یا آبمیوه دعوت کند با هم محرم می شوند.» پسر: میای بریم رستوران؟ دختر: تو واقعا راجع به من چی فک کردی؟ شما پسرها همتون مثل همید، فقط آدم رو برای ساندویچ خوردن می خواید! (مسعود مرعشی)

- اون چیزایی که برای خارجی ها حادثه است، واسه ما خاطره است! (مسعود مرعشی)

استاتوس هایی با نویسنده ناشناس

- یه فولدر خیلی شخصی و خصوصی دارم توی لپتاپم، اسمش روگذاشتم «غرب از نگاه استاد رحیم پور ازغدی» این جوری دیگه فکر نکنم کسی بازش کنه!

- روابط دیپلماتیکم با بابام قطع شده، خدا کنه رو روابط اقتصادی بی تاثیر باشه.

- نصیحت کردن در خانواده ها باید ساماندهی بشه یعنی مثل معاینه فنی یه برچسب بزنن روت که قبلا نصیحت شدی دوباره یکی نیاد در مورد همون موضوع حرف بزنه!

- چقدر خوبه وقتی داری جوجه کباب درست می کنی، خودش بچرخه و بگه اینجام و اینجام نپخته. دانشمندا چه غلطی می کنن پس!؟

- کاش وقتی یه چیز جدید به یخچال اضافه می شد واسمون یه نوتیفیکیشن می اومد.

- الان از یه آلمانی یا سوئدی یا … بپرسی تورم چیه؟ مثل کیت کت نگاهتون می کنه. اطلاعات خودتون رو دست کم نگیرین!

- اگه پنج تا دونه پاستیل داشته باشم و دوستم دوتاش رو برداره، من می مونم و یه دوست مرده و پنج تا دونه پاستیل.

- پزشک ها اشتباهاتشونو زیر خاک می کنن ولی معمارها فقط میتونن توصیه کنن که پیچک بکارین!

- فقط یه خانوم ایرانی میتونه ۸ ساعت جلو در صحبت کنه ولی نیاد داخل بشینه، چون دیرش می شه.

- خوش به سعادت این نسل جدید که کلی سرگرمی دارن. والا سرگرمی نسل ما یه چرخ گوشت بود که دستمون رو می کردیم توش، دستمون تا زانو قطع می شد! بعدش کانال پنج برنامه در شهر نشونمون می داد کلی حال می کردیم!

- هیچ لذتی بالاتر از این نیست که یه تیکه از سرعت گیر کنده شده باشه و آدم بتونه دوتا چرخ ماشینشو از اونجا رد کنه!

- امروزتو خیابون یکی گول ظاهرمو خورد… من الان دیگه گول ظاهر ندارم!

- زنبوره اومد نزدیک داداشم، اخوی برگشته می گه تو رو خدا منو نیش نزن، من محصولات شما رو خیلی دوست دارم!

- رمز موفقیتم رو چند سال پیش عوض کردم، الان هر کاری می کنم یادم نمیاد.

- وقتی کسی ناراحتت می کنه، ۴۲ تا ماهیچه استفاده می شه تا اخم کنی! اما فقط ۴ تا ماهیچه لازمه که دستت رو دراز کنی و بزنی پس کله اش.

یک عکاس بلژیکی در اقدامی عجیب و خطرناک مراسم خواستگاری خود  را در دهانه آتشفشان فعال برگزار کرد.

این عکاس که ۳۷ سال سن دارد می گوید: برای اینکه درخواست ازدواج من از نامزد ۳۵ ساله در خاطره باقی بماند تصمیم گرفتیم به جمهوری کونگو سفر کنیم تا به بالای کوه “نیرانگونو” صعود کنیم و در آنجا عکس هایی از این مراسم بگیرم.

زمانی که این دو عاشق به دهانه آتشفشان رسیدند “گای دکلیفر” انگشتر نامزدی را به “فن بولگست” داده و از وی رسما خواستگاری کرد.

عقاب آسیا، احمدرضا عابدزاده، بی تردید یکی از محبوب ترین دروازه بانان تاریخ فوتبال ایران است. او بعد از خداحافظی با فوتبال، رستورانی به نام ۲۲ افتتاح کرده است و آن را مکانی برای جمع شدن اهالی فوتبال می داند. وی معتقد است با حضور در این رستوران، یک قدم به هوادارانش نزدیک تر می شود. گفتگوی ما را با او در رستورانش بخوانید.

به دنبال یک جای کم سروصدا بودم

زمانی تصمیم گرفتم وارد این حرفه شوم که از فوتبال خداحافظی کرده و به دنبال یک جای کم سروصدا و کم حاشیه بودم. می خواستم در یک مکان آرام شروع به کار کنم. در این رابطه با یک سری از دوستانم صحبت کردم و در نهایت با مشورت آنها به این نتیجه رسیدم که یک رستوران افتتاح کنم. حالا بعد از گذشت مدتی، از این تصمیم راضی هستم چون حس می کنم به آن چیزی که می خواستم رسیده ام.

پاتوقی برای همه هواداران

خیلی خوشحالم که رستورانم به پاتوقی برای هوادارانم بدل شده است، چرا که یکی از آرزوهایم این بوده است که بتوانم مکانی را درست کنم تا اهالی فوتبال خارج از دغدغه و حواشی که در این عرصه وجود دارد ساعت ها بنشینند و با یکدیگر پیرامون مسائل مختلف حرف بزنند. صحبت کردن با آنها انرژی مضاعفی به من منتقل می کند که بسیار لذت بخش است و احساس می کنم به محیط کارم برکت می دهد.

حرفه مورد علاقه من

شاید برای برخی عجیب به نظر برسد، اما رستوران داری یکی از حرفه های مورد علاقه من است. از دورانی که به فوتبال می پرداختم دوست داشتم روزی شرایطی به وجود آید تا بتوانم رستوران خودم را داشته و با مردم بی واسطه در ارتباط باشم و در حال حاضر خوشحالم که این اتفاق برای من رخ داده است.
همیشه در رستورانم هستم

برخی افراد سرشناس به موازات فعالیت حرفه ای شان یا بعد از آن به شغل دوم روی می آورند و بعضی از آنها صرفاً به عنوان یک منبع درآمد به آن نگاه می کنند. آنها معمولاً خودشان حضور چندانی در رستوران هایشان ندارند و بیشتر از اسمشان برای کسب درآمد استفاده می کنند، اما من دوست دارم وقتی از اسمم در معرفی رستورانم استفاده می کنم، خودم هم در آن حضور داشته باشم تا مردم فکر نکنند فقط به فکر استفاده تبلیغاتی از اسمم بوده ام.

پر رنگ ترین خاطره من

در طول این مدت خاطرات زیادی از برخورد با هواداران برای من رقم خورده است که پر رنگ ترین آن هدیه ای بود که یک دوره گرد هنرمند به من داد. او یک مجسمه از چوب را که با دستان خود ساخته بود به من هدیه داد و گفت: این را به خاطر زحماتی که برای فوتبال ایران کشیده ای به تو می دهم. هیچ گاه این لطف او را از یاد نمی برم. اشک در چشمانم حلقه زده بود چون می دانستم او چه زحمتی برای تهیه این مجسمه کشیده و چطور آن را با عشق به من هدیه داده است.

عشقی که از آن کم نمی شود

عشق من به مردم و فوتبال نه تنها با گذشت این سال ها کم نشده است بلکه لحظه به لحظه هم به آن اضافه می شود. من هیچ گاه از همنشینی با مردم و تنفس کردن در هوای فوتبال خسته نمی شوم.

حواسم به کیفیت غذا هست

همه حواس من به کیفیت غذا هست و سعی می کنم همواره از بهترین مواد اولیه برای تهیه مواد غذایی استفاده کنم، چرا که خودم را در مقابل غذایی که به مردم ارائه می دهم، مسئول می دانم و معتقدم کیفیت غذا به مراتب نسبت به سودی که من کسب می کنم در اولویت قرار دارد.

خودم از مشتریانم پذیرایی می کنم

بعضی ها به من ایراد می گیرند و می گویند چرا خودت از مشتریانت پذیرایی می کنی؛ این کار در شأن تو نیست. اما واقعیت این است که من عاشق این کار هستم و فکر نمی کنم که به شأن من لطمه ای وارد کند. اتفاقاً هر وقت مشتریانم این صحنه را می بینند حسابی خوشحال و ذوق زده می شوند و می فهمند چه اندازه برای من عزیز هستند.

برخورد من با هواداران

این یکی از بزرگترین الطاف خداوند بود که مسیر زندگی من را به گونه ای رقم زد تا همواره مورد توجه مردم واقع شوم. وقتی که محبت آنها را نسبت به خود می بینم، واقعاً از خداوند متشکر می شوم، چرا که می دانم این سعادت نصیب هر کس نمی شود. از وقتی این رستوران را افتتاح کردم ارتباطم نیز با مردم تنگاتنگ شده است و آنها مدام من را مورد لطف خود قرار می دهند. اکثر مشتریان طرفداران فوتبال هستند؛ استقلالی و پرسپولیسی ندارد، آنها عاشق فوتبال هستند. وقتی به اینجا می آیند دوست دارند راجع به اتفاقات فوتبال حرف بزنند. معمولاً نسل گذشته و حال این رشته را با هم مقایسه می کنند و دوست دارند من هم در بحث های آنها شرکت کنم. آنها معمولاً بعد از حرف زدن با من احساس سبکی می کنند چون حسابی درد و دل کرده اند.

شعبه دیگر و دردسر ساز این رستوران

چند سال قبل در اصفهان با یکی از آشنایان رستورانی تاسیس کردم، اما متاسفانه آن فرد از اعتماد من سوء استفاده کرد و به نوعی سرم کلاه گذاشت. از این که دیدم آن فرد مرام و رفاقت را زیر پا گذاشته است واقعاً ناراحت شدم.
از کنار بی نظمی به سادگی عبور نمی کنم

در این رستوران پول خوبی به عنوان حقوق به کارمندها می دهم، اما در کنارش به بقیه مسائل هم توجه می کنم. اگر کسی کارش را خوب انجام ندهد، برای مثال از دستکش استفاده نکند، پیشبند نبندد و یا رفتار مناسبی با مشتریان نداشته باشد، مبلغی از حقوقش کم می کنم.

مزایا و معایب غذای بیرون

خوردن غذا در رستوران فرصتی فراهم می کند تا افراد خانواده در محیطی خارج از خانه به دور هم جمع شوند و در یک محیط دل انگیز با یکدیگر به بحث و گفتگو بنشینند، می توانند از خوردن غذای بیرون لذت ببرند و خانم خانه هم برای یک وعده غذایی استراحت می کند، اما افراط در این زمینه باعث بروز یک سری بیماری ها می شود. به نظر من هیچ چیز نمی تواند جای غذای خانگی را بگیرد.

مرد باید در خانه به همسرش کمک کند

معتقدم مرد تا جایی که می تواند و وقت دارد، باید به همسرش کمک کند. من کارهایی که برای همسرم سخت است، مانند پاک و حتی خرد کردن ماهی، میگو و مرغ را انجام می دهم و دوست دارم همیشه کمک حال خانواده و مفید در محیط کارم باشم، چون در قبال همسرم و کارهای خانه معتقد هستم. نباید کار خانه را برای مرد عار دانست، چون زن و شوهر در هر کاری با یکدیگر شراکت داشته باشند و نمی توان کار خانه را یک وظیفه صرفاً زنانه دانست.

مردم داری، راهی برای اسطوره شدن

همواره سعی کرده ام مردم دار باشم، فقط در برهه های مختلف شکل و شمایل آن تغییر کرده است و مردم نیز این را متوجه شده اند. آنها می دانند و می فهمند کسی که زمان بازی با تمام وجودش تلاش می کند، از جان مایه می گذارد و برای آنها بازی می کند، به آنها ارادت دارد. بعد از آن هم به فراخور سعی کرده ام با مردم و در کنار آنها باشم. در حال حاضر فرصت بیشتری برای هم صحبتی با آنها پیدا می کنم. زمانی که بازی می کردم، برای اینکه آنها را خوشحال کنم، تلاش می کردم. وقتی هم که بیمار می شدم، آنها با همه وجود برای من دعا کردند و خدا هم به خاطر همین اخلاص و صمیمیت و از ته دل خواستن، جواب دعای آنها را داد. زمانی که مردم به رستوران من می آیند نیز، همچنان با مهربانی برخورد می کنند.

دستپختم خوشمزه است

اگر به پای تعریف از خودم نگذارید باید بگویم دستپختم خوب است و هرکس آن را خورده از آن تعریف کرده است. وقتی تصمیم به افتتاح این رستوران گرفتم در طبخ غذا دقت کردم و فکر می کنم از آن روز به بعد به نوعی با آشپزی حرفه ای آشنا شدم که برای من بسیار لذت بخش بود.

دو روز پس از انتشار خبر تولد فرزند محسن چاوشی، دوست و همکاری قدیمی این خواننده یعنی «محسن یگانه» در پیامی جالب این اتفاق را به چاوشی تبریک گفت.

ظهر دیروز یگانه در این باره روی صفحه شخصی خودش نوشت: «سلام. الان مشهدم. چاوشی تبریک. پیر شدیما! بزرگترین شانسی که پسرت می تونه بیاره اینه که صورتش به تو نرفته باشه … اصلا اومدم واسه همین موضوع دعا کنم … بازم تبریک».

این دو هنرمند سابقه همکاری های زیادی با یکدیگر داشته اند که شاید مهمترین آنها قطعه دو صدائه «نشکن دلمو» بود که به نوعی آغاز فعالیت های رسمی این دو خواننده به شمار می رود.

پس از این همکاری این دو خواننده مسیر کاری شان را از هم جدا کردند و هر کدام به تنهایی در بازار موسیقی کشور فعالیت هایی را تجربه کردند که در سال های اخیر این فعالیت ها به اوج خود رسیده و پس از فراز و نشیب های فراوان، این دو اکنون جایگاه تثبیت شده ای را در بازار موسیقی کشور از آن خود کرده اند.

تصاویری از دیوید بکهام و پسرانش