تبیان، دستیار زندگی

باورهای غلطی که طلاق را آسان جلوه می دهد

یک کارشناس آمریکایی حوزه خانواده با نقد برخی باورها درباره وضعیت یک ازدواج که ترغیب کننده به طلاق است این نوع باورها را به شدت رد کرده است.

۲. زندگی با یکدیگر قبل از ازدواج، روش خوبی برای آن است که دست آخر احتمال طلاق کاهش یابد.
مطالعات بسیاری نشان داده افرادی که قبل از ازدواج با هم زندگی می‌کنند، احتمال بسیار بالاتر طلاق را در پایان دارند. دلایل این موضوع به خوبی درک نمی‌شود. ممکن است تا حدی نوع مردمی که می‌خواهند زندگی مشترک بدون ازدواج با هم داشته باشند نیز شبیه افرادی باشد که تمایل بیشتری به طلاق دارند. شواهدی مبنی بر آن وجود دارد که خود زندگی مشترک بدون ازدواج، نگرش‌هایی را در مردم ایجاد می‌کند که بیشتر به طلاق منتهی می‌شوند، برای مثال این طرز فکر که روابط موقتی هستند و به سادگی می‌توانند پایان یابند.

۳- طلاق می‌تواند سبب مشکلاتی برای بسیاری از کودکانی شود که آن را تجربه می‌کنند؛ اما روی هم رفته این مشکلات چندان طول نمی‌کشد و بچه‌ها نسبتاً سریع به وضعیت عادی باز می‌گردند.
طلاق، خطر مشکلات بین فردی در کودکان را افزایش می‌دهد. هم یافته‌های مطالعات کیفی کوچک و هم مطالعات تجربی بلند مدت و در مقیاس بزرگ نشان می‌دهند که بسیاری از این مشکلات تا مدت‌ها ادامه می‌یابد. در حقیقت آن‌ها ممکن است در بزرگسالی بدتر شوند.

۴- داشتن بچه به زوج کمک خواهد کرد تا رضایت زناشویی‌شان را بهبود بخشند و از طلاق جلوگیری کنند.
مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که پر تنش‌ترین زمان در ازدواج، بعد از تولد اولین فرزند است. زوج‌هایی که در کنار یکدیگر صاحب فرزندی هستند، تا حدودی خطر کمتری را برای طلاق در مقایسه با زوج‌های بدون بچه دارند، اما کاهش این خطر کمتر از آن است که گفته شود والدینی با مشکلات زناشویی، با احتمال بیشتری "به خاطر بچه ها" به زندگی با هم ادامه می‌دهند.

۵- پس از طلاق استاندارد زندگی زنان تا ۷۳ درصد کاهش می‌یابد، در حالی که وضعیت مردان تا چهل و سه درصد بهبود پیدا می‌کند.
بعدها معلوم شد این نابرابری چشمگیر، یکی از گسترده‌ترین آمارهای تبلیغی علوم اجتماعی بر مبنای محاسبه‌ای غلط بود. تحلیل مجدد داده‌ها مشخص کرد زیان زنان ۲۷ درصد در حالی که نفع مردان ۱۰ درصد بود. صرف نظر از میزان تفاوت‌ها، شکاف جنسیتی واقعی است و به نظر نمی‌رسد در دهه‌های اخیر کم شده باشد.

۶- وقتی والدین با یکدیگر توافق ندارند، طلاق آن‌ها برای آسایش کودکان بهتر است تا اینکه به زندگی با هم ادامه دهند.
یک مطالعه‌ی بلند مدت و در مقیاسی بزرگ که اخیراً انجام شد، خلاف این موضوع را نشان می‌دهد. هر چند که معلوم شد در عمل عدم توافق و ناکامی زناشویی والدین تأثیر منفی و گسترده‌ای بر هر بعد از رفاه کودکانشان دارد، اما طلاق هم به ناگزیر آثار مشابهی خواهد داشت. این مطالعه در بررسی دقیق‌تر پیامدهای منفی طلاق بر روی بچه‌ها دریافت، فقط بچه‌هایی که در خانه‌های با تعارض بسیار بالا زندگی می‌کردند، از حذف تعارضی که ممکن بود طلاق به همراه خود بیاورد بهره‌مند می‌شدند. در ازدواج‌های با مشاجرات کمتر که به طلاق ختم می‌شد- مطالعه نشان داد شاید به اندازه‌ی دو سوم طلاق‌ها از این نوع بودند- پس از طلاق موقعیت کودکان بدتر می‌گردید. پس بنا بر یافته‌های این مطالعه، به جز در تعداد اندک ازدواج‌هایی با کشمکش‌های زیاد، برای بچه‌ها بهتر است که والدینشان با هم بمانند و مشکلاتشان را حل کنند تا اینکه طلاق بگیرند.

۷- بچه‌هایی که در خانواده‌های از هم پاشیده به دلیل طلاق بزرگ می شوند، چون در ورود به روابط زناشویی محتاط‌تر هستند و نیز تصمیم قاطع برای اجتناب از احتمال طلاق دارند، نسبت به آن‌هایی که در خانه‌های سالم بوده‌اند، آمادگی بیشتری برای موفقیت در ازدواج دارند.
ازدواج بچه‌های طلاق واقعاً نرخ بزرگ‌تر طلاق را نسبت به ازدواج‌های فرزندان خانواده‌های سالم دارد. بر طبق یک مطالعه‌ی جدید، علت اصلی آن است که بچه‌ها تعهد یا ثبات زناشویی را از مشاهده‌ی والدین‌شان فرا می‌گیرند. در بچه‌های طلاق احساس تعهد به ازدواج‌های مادام العمر تضعیف شده است.

۸- بچه‌ها پس از طلاق در خانواده‌های ناتنی آسوده‌تر از خانواده‌های تک والد هستند.
شواهد نشان می‌دهد که خانواده‌های ناتنی، وضعیت بهتری نسبت به خانواده‌های تک والد ندارند، حتی گر چه طبق انتظار سطوح درآمدی‌شان بالا باشد و هیبت یک پدر در خانه وجود داشته باشد. خانواده‌های ناتنی مجموعه‌ای از مشکلات بالقوه - شامل تعارضات بین فردی با شخصیت والد جدید- و خطر بسیار بالای اضمحلال خانواده را دارند.

۹- نبود خوشبختی کامل در نقاط مشخصی از یک ازدواج، نشانه مطمئنی از آن است که ازدواج سرانجام به طلاق منتهی خواهد شد.
هر ازدواج فراز و نشیب مخصوص به خود را دارد. پژوهش تازه‌ای با استفاده از یک نمونه ملی بزرگ دریافت ۸۶ درصد مردمی که در اواخر دهه هشتاد از ازدواج‌شان ناراضی بودند و در آن باقی ماندند، وقتی پنج سال بعد با آن‌ها مصاحبه شد، اظهار کردند که سعادت‌مندتر هستند. در حقیقت، سه پنجم زوج‌های سابقاً ناشاد، ازدواج‌ های‌شان را "بسیار خوب" یا "کاملاً خوب" ارزیابی کردند.

-۱۰معمولاً مردان هستند که دعاوی حقوقی طلاق را به جریان می‌اندازند.
دو سوم همه طلاق‌ها، توسط زنان آغاز می‌شود. مطالعه جدیدی نشان داد که بسیاری از دلایل این موضوع به ذات قوانین مربوط می‌شود. برای مثال در اکثر ایالات، زنان مجال مناسبی برای گرفتن حضانت کودکانشان دارند؛ زیرا زنان بیشتر خواهان آن هستند که بچه‌هایشان با آن‌ها بمانند، در ایالاتی که پیش فرض حضانت مشترک همراه با شوهر وجود دارد، درصد زنانی که شروع به درخواست طلاق می‌کنند بسیار پایین‌تر است. همچنین شاید نرخ بالاتر زنان آغازگر، به این خاطر باشد که مردان احتمالاً بیشتر "بدرفتاری" می‌کنند. برای مثال، شوهران نسبت به همسران احتمالاً بیشتر مشکلاتی در مورد زیاده‌نوشی، اعتیاد به مواد مخدر و خیانت دارند.

منبع