آغاز خلافت يزيد بن وليد - سال 126 هجري قمري
يزيد بن وليد بن عبدالملك بن مروان اموي، پس از كشته شدن پسرعمويش وليد بن يزيد بن عبدالملك به دست مردم، در 28 جمادي الآخر سال 126 قمري، در دمشق به خلافت رسيد. وي در زمان خلافت وليد، در أمّان (عمان) پايتخت فعلي اردن، زنداني بود و پس از رهايي از زندان، نسبت به رفتار و كردار وليد بن يزيد، اظهار ناخرسندي مي كرد و در نزد مردم، وي را ناسزا مي گفت و تكفيرش مي نمود.
به هر روي، پس از استقرار در خلافت اسلامي، جلوي بذل و بخشش هاي ناروا را گرفت و حقوق و مواجب بسياري از وابستگان به دستگاه خلافت را كاهش داد. بدين جهت به "ناقص" معروف گرديد.
وي همانند عمر بن عبدالعزيز تلاش فراواني به عمل آورد تا نارسايي ها و كاستي هاي بني اميه را جبران و خدمات ارزنده اي به مردم داشته باشد، وليكن اجل، مهلتش نداد و پس از چند ماه خلافت، در اواخر همين سال وفات يافت.
گويند مادرش ايراني نژاد و موسوم به شاه فرند و يا شاه آفريد دختر فيروز بن يزدگرد ساساني بود. به همين جهت يزيد افتخار مي كرد كه به سه امپراتور بزرگ عالم، يعني خلافت امويان، سلطنت ساسانيان و قيصر روميان انتساب دارد.(1)
1- البداية و النهاية (ابن كثير)، ج1، ص 13 و ص 18؛ تاريخ الطبري، ج5، ص 555
