رویاهایم را
زیر بالشم پنهان می کنم
ناگهان شاعری مهربان
از دیواره ی رگهایم
می گذرد
افسوس می خورم
چرا با دستمالی که به من دادی
شیشه ی دلم را پاک نکردم!
"محمد رضا مهدیزاده"